DOWNLOAD | English Full Text

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Bu araþtýrmanýn amacý, hemþirelik öðrencilerinin “Ruhsal Hastalýk” kavramýna iliþkin algýlarýný metaforlar aracýlýðýyla ortaya koymaktýr.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Araþtýrma, temel nitel araþtýrma deseniyle yürütülmüþtür. Araþtýrmanýn çalýþma grubunu 2017–2018 eðitim öðretim yýlýnda Ankara Üniversitesi Saðlýk Bilimleri Fakültesi Hemþirelik Bölümü’nde öðrenim gören 496 hemþirelik öðrencisi oluþturmuþtur. Araþtýrmada veri toplama aracý olarak araþtýrmacýlar tarafýndan literatür doðrultusunda düzenlenen "Metaforik Algýlar Veri Toplama Formu" kullanýlmýþtýr. Verilerin toplanabilmesi için her öðrenciye “Ruhsal hastalýk …………………’ya benziyor, çünkü …………………” cümlesi yöneltilmiþ ve boþluklarýn doldurulmasý istenmiþtir. Verilerin analizi; (1) metaforlarýn belirlenmesi (2) metaforlarýn sýnýflandýrýlmasý (3) kategori geliþtirme (4) geçerlilik ve güvenilirlik saðlama ve (5) nicel veri analizi için verileri SPSS paket programýna aktarma olmak üzere beþ aþamada gerçekleþmiþtir.
BULGULAR: Öðrenciler ruhsal hastalýk kavramýna iliþkin toplam 353 adet geçerli metafor üretmiþlerdir. Elde edilen bulgularda öðrencilerin ruhsal hastalýk kavramýna iliþkin algýlarýný ortaya koyan metaforlar ortak özellikleri bakýmýndan incelenerek 7 kavramsal kategori altýnda toplanmýþtýr. Bu kategoriler; çaresizlik olarak ruhsal hastalýk, kontrolsüzlük olarak ruhsal hastalýk, bakým, ilgi ve destek ihtiyacý olarak ruhsal hastalýk, belirsizlik olarak ruhsal hastalýk, zarar veren unsur olarak ruhsal hastalýk, etkiye karþý tepki olarak ruhsal hastalýk, çaba gerektiren unsur olarak ruhsal hastalýk olarak belirlenmiþtir.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Sonuçta öðrencilerin ruhsal hastalýða iliþkin metaforlarýnýn daha çok olumsuz yönde olduðu görülmektedir. Bu sonuçlar doðrultusunda, öðrencilerin zihinsel imgelerini olumluya dönüþtürecek etkili bir mesleki eðitimin önemli olduðu düþünülmektedir. Hemþirelik eðitimi süresince ilgili ders saatlerinin artýrýlmasý ve uygulamaya yönelik etkinliklerin düzenlenmesi önerilebilir.

INTRODUCTION: The aim of this study is to examine the metaphors nursing students use for the concept of "Mental Illness" to identify their perceptions on this subject.
METHODS: The research was carried using a phenomenological design, a qualitative research technique. The study group of the research included a total of 496 nursing students studying at Ankara University Faculty of Health Sciences Nursing Department in the 2017-2018 academic year. A form titled, "Metaphorical Perceptions Data Collection Form", which was prepared by the researchers in line with the literature, was used for data collection. On this form, every participating student was asked to fill in the gaps in the following sentence: "Mental illness is like..................... because..................... ". Analysis of data consisted of 5 steps: S1) identification of metaphors, (2) classification of metaphors, (3) category development, (4) validation and reliability and (5) data transfer to SPSS package program for quantitative data analysis.
RESULTS: The students produced a total of 353 valid metaphors for the concept of mental illness. The metaphors obtained were examined in terms of their common characteristics and collected under seven conceptual categories, namely, mental illness as “desperation”, “an uncontrollable condition”, “a need for care, attention, and support”, “uncertainty”, “a damaging element”, “an impact-response”, and “an element requiring effort”.
DISCUSSION AND CONCLUSION: The results revealed that the students' mental illness-related metaphors were largely negative. In the light of these results, it can be recommended that vocational education focuses on transforming the negative perceptions students have on mental illness into more positive images. To achieve this, it is suggested that the number of course hours on this subject be increased and that practical activities related to this subject be organized.

Abstract | Full Text PDF | English Full Text

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Toplum Ruh Saðlýðý Merkezleri’nde (TRSM) çalýþan saðlýk profesyonellerinin risk deðerlendirmesine iliþkin görüþleri, uygulamalarý ve önerilerinin belirlenmesidir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Araþtýrmada kalitatif araþtýrma yöntemlerinin tanýmlayýcý deseni kullanýlmýþtýr. Araþtýrmanýn örneklemini üç farklý TRSM’lerde görev yapan 14 saðlýk profesyoneli oluþturmuþtur. Araþtýrma verileri araþtýrmacýlar tarafýndan hazýrlanmýþ olan yarý yapýlandýrýlmýþ görüþme formuyla toplanmýþtýr. Toplanan nitel veriler betimsel analiz yöntemiyle deðerlendirilmiþtir.
BULGULAR: Saðlýk profesyonellerinin risk deðerlendirmesi konusunda farkýndalýklarýnýn olduðu, intihar, alevlenme, kendine zarar verme ve baþkasýna zarar verme risklerini düzenli olarak deðerlendirdikleri saptanmýþtýr. Hasta ve ailesi risk deðerlendirme sürecine aktif olarak dahil edilmemektedir. Risk deðerlendirmesi uygulamalarýnda, danýþanlardan, ailelerinden, saðlýk personelinden, sistemden ve risk deðerlendirme formlarýndan kaynaklanan çeþitli sorunlar yaþanmaktadýr. Ýþ yükünün fazlalýðý, iþ yükü fazlalýðý nedeniyle ekibin toplanamamasý, ekibin sürekli deðiþmesi, hastalarýn düzenli olarak TRSM’ye gelmemeleri, mevcut risk deðerlendirme formundaki sorularýn açýk olmamasý ve bir puan deðerinin olmamasý, personelin risk deðerlendirme eðitimi almamasý ve güvenlik personelinin olmamasý gibi nedenlere baðlý olarak risk deðerlendirmesi yeterli düzeyde yapýlamamaktadýr. Risk deðerlendirmesi eðitimleri ile ilgili olarak; vaka üzerinden anlatýlmasý, mevcut uygulamalara uygun olmasý, intiharla ilgili daha geniþ bilgi verilmesi önerilmektedir.
TARTIÞMA ve SONUÇ: TRSM’lerdeki saðlýk profesyonellerinin risk deðerlendirmesi konusunda çeþitli zorluklar yaþadýklarý ve bu zorluklar neticesinde risk deðerlendirme uygulamalarýnda eksikliklerin olduðu belirlenmiþtir.

INTRODUCTION: It is the determination of the opinions, practices and recommendations of health professionals in Community Mental Health Centers (CMHC) regarding the risk assessment.
METHODS: The descriptive design of qualitative research tradition is applied. The research sample comprises 14 health professionals from three different CMHCs. Research data were collected through a semi-structured interview form prepared by the authors. The qualitative data were analyzed by descriptive analysis method.
RESULTS: It has been revealed that healthcare professionals have awareness of risk assessment and regularly assess the risks of suicide, exacerbation, self-harm and harm to others. Patient and the family are not actively included in the risk assessment process. Various problems stemming from the clients, their families, health personnel and system, and risk assessment forms are experienced in risk assessment practices. Risk assessments cannot be performed due to reasons such as lack of team integrity because of excessive workload, medical staff consistency, regular patient attendance and security personnel deficiencies in risk assessment forms such as unclear questions and no score equivalent, health personnel’s lack of risk assessment training. The case-oriented explications, compliance with the contemporary practice, and elaborated information provision about suicide is suggested regarding the risk assessment training.
DISCUSSION AND CONCLUSION: The study revealed that health professionals in CMHCs have numerous difficulties regarding risk assessment. Moreover, there are deficiencies in risk assessment practices due to these difficulties.

Abstract | Full Text PDF | English Full Text

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Bu çalýþmanýn amacý, Toplum Ruh Saðlýðý Merkezi (TRSM) hizmetlerinin þizofreni tanýlý bireylerde kendini damgalama ve öznel iyileþme durumlarý üzerine olan etkisini ve öznel iyileþmeyi etkileyen faktörleri incelemektir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalýþmaya þizofreni veya þizoaffektif bozukluk tanýsý alan, 64’ü psikiyatri polikliniðinden, 81’i TRSM’nden izlenen 145 birey dahil edildi. Verilerin toplanmasýnda sosyodemografik ve hastalýk/tedavi bilgi formu, hastalar için Kendini Damgalama Ölçeði (KDÖ-H) ve Öznel Ýyileþmeyi Deðerlendirme Ölçeði (ÖzÝDÖ) kullanýldý. Hastalar TRSM hizmeti alan ve psikiyatri polikliniðinde takip edilen olarak iki gruba ayrýldý. Gruplarýn KDÖ-H ve ÖzÝDÖ puan ortalamalarýnýn karþýlaþtýrýlmasýnda baðýmsýz gruplar t testi uygulandý.
BULGULAR: TRSM ve poliklinik gruplarýnda hastalarýn ortalama KDÖ-H puanlarý sýrasýyla 45.33±16.60 ve 41.23±16.35 idi ve aralarýnda anlamlý bir farklýlýk yoktu. Ýki grubun ÖzÝDÖ puan ortalamalarý sýrasýyla 54.84±17.17 ve 45.97±17.63 idi ve ÖzÝDÖ puan ortalamasý TRSM grubunda daha yüksekti (p<0.05). Çalýþma sonucunda hastalarýn kendini damgalama ve öznel iyileþme puanlarý arasýnda negatif yönlü güçlü bir iliþki tespit edildi.
TARTIÞMA ve SONUÇ: TRSM hizmeti alan grupta öznel iyileþmenin bireyler tarafýndan daha belirgin olarak hissedildiði ancak kendini damgalama konusunda gruplar arasýnda farklýlýk olmadýðý görüldü. Bu sonuç, TRSM hizmetlerinin hastalarýn toplumsal iþlevselliklerini arttýrmaya ve öznel iyileþme sürecine olumlu katkýsý olduðunu göstermekle beraber, TRSM’lerde kendini damgalamaya yönelik yapýlandýrýlmýþ ve tüm TRSM’lere yaygýnlaþtýrýlmýþ eðitimlerin ve damgalamayla mücadeleye yönelik kamusal faaliyetlerin yapýlmasýnýn gerekliliðini de ortaya koymaktadýr.

INTRODUCTION: The aim of this study is to investigate the efficacy of Community Mental Health Center (CMHC) services on self stigmatization and subjective recovery feeling of schizophrenia diagnosed individuals and to determine the factors that affecting the subjective recovery.
METHODS: The study included 145 individuals with a diagnosis of schizophrenia or schizoaffective disorder. Of them, 64 treated in the psychiatry policlinics and 81 who received service from the CMHC. Socio-demographic and disease/treatment data forms, Self Stigma Ýnventory for Patients (SSI-P) and Subjective Recovery Assesment Scale (SRAS) were used to collect data. Patients were divided in two groups according to followed up at CBMHC or psychiatry policlinics. To compare the mean SSI-P and SRAS scores of groups independent samples t test was used.
RESULTS: According to results, the mean SSI-P points of CMHC and policlinic groups were 45.33±16.0 and 41.23±16.35 and there were no significant difference between groups. Mean SRAS points of CMHC and policlinic groups was 54.84±17.17 ve 45.97±17.63 and the mean SRAS points were significantly higher in CMHC group (p<0.05). There was a strong negative correlation between self stigma and subjectiv erecovery points.
DISCUSSION AND CONCLUSION: Due to the results of study, the feelings of subjective recovery was significantly higher in the CMHC group but there was no difference between groups self stigmatization degrees. Although it’s thought that, CMHC services alleviate the personal recovery and social functionality of schizophrenia diagnosed individuals, the need for structured and generalised psychosocial programs about self-stigma also has been shown with this study.

Abstract | Full Text PDF | English Full Text

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Bu araþtýrma, Serebral palsili (SP) çocuðu olan ebeveynlerin öz yeterlik düzeylerinin belirlenmesi ve anne-baba ebeveyn öz yeterlik düzeylerinin karþýlaþtýrýlmasý amacýyla yapýlmýþtýr.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Tanýmlayýcý türdeki bu araþtýrmanýn örneklem grubunu Konya Ýl Milli Eðitim Müdürlüðü’ne baðlý 4 özel eðitim ve rehabilitasyon merkezine devam etmekte olan SP tanýlý çocuklarýn 153 ebeveyni oluþturdu (106 anne ve 47 baba). Bu ebeveynlerin 47’si evli çiftti. Araþtýrma verileri Þubat-Mart 2019 tarihleri arasýnda bilgi formu ve Ebeveyn Öz Yeterlik Ölçeði (EÖYÖ) kullanýlarak toplandý.
BULGULAR: SP’li çocuðun yaþ ortalamasý 8.83±4.58 olup %54.2’sinin erkek, %72.5’inin okula gitmediði, %43.8’inin doðuþtan engelli olduðu ve %46.4’ünün ikiden fazla ekstremite etkilenimi olduðu bulundu. Ebeveynlerin öz yeterlik puan ortalamasý 5.91±1.03 olarak bulundu. Aile tipi çekirdek aile olan ve çocuklarýnýn cinsiyeti kýz olan ebeveynlerin öz yeterlik puan ortalamalarýnýn daha yüksek olduðu belirlendi. Etkilenen uzva göre ebeveynlerin öz yeterlik puan ortalamalarýnýn anlamlý olduðu bulundu. Ýkiden fazla uzvu etkilenmiþ çocuðu olan anne babalarda ebeveyn öz yeterlik puaný tek ve iki uzvu etkilenmiþ anne babalardan daha düþük bulundu. Bireylerin yaþamlarýnýn etkilenme durumlarý için yapýlan analizler sonucunda ev dýþý sorumluluk ve diðerlerine ayrýlan zaman ile ebeveynlerin öz yeterlik puan ortalamalarý arasýnda farklýlýk saptandý. Bireylerin yaþadýklarý öfke ve üzüntü duygu durumlarý ile ebeveynlerin öz yeterlik puan ortalamalarý arasýnda farklýlýk olduðu saptandý. Erkek ebeveynlerin þefkat duygusu ile ebeveynlerin öz yeterlik puan ortalamalarý arasýnda anlamlý farklýlýk saptandý. Þefkat duygusunun daha yüksek olduðu belirlendi.
TARTIÞMA ve SONUÇ: SP’li çocuðu olan ebeveynlerin öz yeterlik puan ortalamasýnýn yüksek olduðu ve ebeveynlerin bazý özelliklerinden etkilendiði bulundu. Anne-babalarýn ebeveyn öz yeterlik puan ortalamalarý benzerdi.

INTRODUCTION: This study was conducted to determine the self- efficacy levels of the parents of children with cerebral palsy (CP) and compare their parental self- efficacy levels.
METHODS: The sample of this descriptive study consisted of 153 parents (106 mothers and 47 fathers) with children with CP who were attending four different special education and rehabilitation centers affiliated to Konya Provincial Directorate of National Education. Of these parents, 47 were married couples. The data were collected using the Information Form and the Parenting Self-Efficacy Instrument for Children with Disabilities (PSICD) between February and March 2019.
RESULTS: The average age of children with CP was 8.83±4.58 and 54.2% of them were male, 72.5% of them did not attend school, %43.8 of them were congenitally handicapped and 46.4% of them had more than two affected extremities. The average self-efficacy perception score of the parents was found to be 5.91±1.03. It was determined that the parents whose family type is nuclear family and whose children are girls have higher self-efficacy scores. The average self-efficacy score of the parents according to the affected limb was found to be significant. Parental self-efficacy score was found to be lower in parents with children with more than two affected limbs than parents with one or two affected limbs. The analyses performed to reveal the effects of the disease on the lives of the individuals showed that there is a difference between the self-efficacy mean scores of the parents and out-of-home responsibilities and the time allocated to others. It was also found that there was a difference between the emotional states of anger and sadness experienced by the individuals and the self-efficacy mean scores of the parents. A significant difference was found between the male parents' sense of affection and the parents' self-efficacy mean scores. It was determined that the feeling of affection was higher.
DISCUSSION AND CONCLUSION: The mean self-efficacy score of the parents with a child with CP was found to be high, which is affected by some characteristics of the parents. The self-efficacy mean scores of the parents were similar.

Abstract | Full Text PDF | English Full Text

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Bu araþtýrma, depresyon tanýsý alan bireylerde fiziksel egzersizin depresif belirtiler ve yaþam kalitesi üzerine etkisini belirlemek amacýyla yapýlmýþtýr.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Araþtýrma, egzersiz programýnýn uygulandýðý deney ve kontrol grubunun yer aldýðý ön- son test deney-kontrol grup desenli bir çalýþmadýr. Araþtýrmanýn örneklemini hafif ve orta düzey depresyon tanýsý alan 50 deney, 50 kontrol, toplam 100 kiþilik hasta grubu oluþturmuþtur. Veriler, “Tanýtýcý anket formu”, “Beck Depresyon Ölçeði (BDÖ)” ve “Yaþam Kalitesi Ölçeði (WHOQOL-BREF)” ile toplanmýþtýr. Deney grubunda yer alan hastalara araþtýrmacý tarafýndan 14 hafta boyunca, haftada 3 gün, günde 30–45 dakika düzenli olarak hafif ve orta þiddette step-aerobik hareketlerinden oluþan fiziksel egzersiz programý uygulanmýþtýr. Egzersiz programýnda egzersiz gruplarýnýn belirlenmesi ve egzersizlerin hafif/orta þiddette tutulabilmesi için maksimum kalp hýzý yüzdesi (MKH) yöntemi kullanýlmýþtýr. Çalýþmanýn ilk, 4., 8., 12. ve 14. haftalarýnda hem deney hem de kontrol grubuna anket ve ölçekler uygulanarak veriler toplanmýþtýr.
BULGULAR: Egzersiz öncesi ile diðer ölçüm zamanlarýnda, hastalarýn depresyon puan medyanlarýndaki azalmanýn kontrol grubundaki azalmaya göre istatistiksel olarak daha fazla olduðu (p<.05), WHOQOL-BREF Bedensel Alt Alan, Sosyal Alt Alan ve Çevresel Alt Alan puan medyanlarýndaki artýþýn kontrol grubundaki artýþa göre istatistiksel olarak daha fazla olduðu bulunmuþtur (p<.05).
TARTIÞMA ve SONUÇ: Depresyon tanýsý alan hastalarýn egzersiz programýný tamamlamalarý depresif belirtilerinde azalma ve yaþam kalitelerinde artma ile etkili olduðu bulunmuþ ve depresyon tanýsý alan hastalara bakým veren hemþirelerin hastalarý düzenli egzersiz yapma konusunda yönlendirmeleri önerilmiþtir.

INTRODUCTION: This study examines the effects of physical exercise on the depressive symptoms and quality of life of individuals diagnosed with depression.
METHODS: This study used a pretest and a posttest with experimental and control groups. It was conducted in the Nevþehir province of Turkey. The study included 50 patients in the experimental group and 50 patients in the control group who met the inclusion criteria. The experimental group was administered a 14-week exercise program that included 30–45 minutes a day of mild-to-moderate step aerobics three times a week. Maximum heart rate (MHR) was used to keep the exercises at mild-to-moderate level and to select the groups for the exercise program. The Beck Depression Inventory (BDI) and the WHO Quality of Life-Bref (WHOQOL-Bref) scale were used to evaluate the participants’ depressive symptoms and quality of life at the beginning of the exercise program and the 4th, 8th, 12th and 14th weeks.
RESULTS: The experimental group’s median depression scores before the exercise program and in the subsequent measurements fell more than those of the control group (p<.05). The experimental group’s median scores in the physical, social, and environmental domains of the WHOQOL-BREF scale were higher than those of the control group (p<.05).
DISCUSSION AND CONCLUSION: The physical exercise program reduced the patients’ depressive symptoms and increased their quality of life. Nurses who care for patients diagnosed with depression should encourage them to exercise regularly.

Abstract | Full Text PDF | English Full Text

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Bu çalýþma 3–6 yaþ çocuklar için psikososyal durum deðerlendirme ölçeði-ebeveyn formunun (PSDD 3–6) geliþtirilmesi, geçerlik ve güvenirliðinin yapýlmasý amacýyla gerçekleþtirilmiþtir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalýþma, Mayýs 2018–Aðustos 2018 tarihleri arasýnda 3–6 yaþ çocuðu olan 254 ebeveyne uygulanmýþtýr. Ölçeðin geçerliði, kapsam geçerliði ve yapý geçerliði ile test edilmiþtir. Ölçeðin güvenirliðini belirlemek için test tekrar test, Cronbach Alpha güvenirlik kat sayýsý, Madde Toplam Puan Korelasyon katsayýsýna bakýlmýþtýr.
BULGULAR: Verilerin kapsam geçerlik indeksi 0.82 ile 0.97 arasýndadýr. Açýklayýcý faktör analizi (AFA) ile 6 alt boyuttan oluþan yapýnýn, doðrulayýcý faktör analizi (DFA) uyum indeksleri X2/sd=1.447, RMSEA=0.042, CFI=0.95, IFI=0.95, GFI=0.87 ve NNFI=0.94 olarak saptanmýþtýr. Ölçeðin Cronbach’s Alpha güvenilirlik deðeri 0.83, Test-tekrar test güvenilirliðini 0.957, Madde-Toplam Puan Korelasyon Katsayýsý r=0.20’nin üstünde bulunmuþtur.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Ölçek 3–6 yaþ grubu çocuklarýn psikososyal durumlarýnýn deðerlendirilmesinde kullanýlabilecek geçerli ve güvenilir bir ölçektir.

INTRODUCTION: This study aimed to develop a psychosocial status assessment scale for children aged 3–6 years – parent form (PSAS 3–6) and determine its validity and reliability.
METHODS: The study was conducted on 254 parents having children aged 3–6 years between May 2018 and August 2018. The validity of the scale was tested with content validity and construct validity. In order to determine the reliability of the scale, test-retest, Cronbach Alpha reliability coefficient, and Item Total Score Correlation Coefficient were examined.
RESULTS: The content validity index of the data was between.82 and.97. The confirmatory factor analysis (CFA) compliance indexes of the construct consisting of 6 subdimensions were determined as X2/sd=1.447, RMSEA=.042, CFI=.95, IFI=.95, GFI=.87, and NNFI=.94 with the exploratory factor analysis (EFA). The Cronbach’s Alpha reliability score of the scale was found to be.83, the test-retest reliability score was found to be.957, and the Item-Total Score Correlation Coefficient was found to be above r=.20.
DISCUSSION AND CONCLUSION: The scale is a valid and reliable scale that can be used to assess the psychosocial status of children aged 3–6 years.

Abstract | Full Text PDF | English Full Text

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Bu çalýþmada genel popülasyonda salgýn hastalýk kaygýsýný ölçmeye yönelik olarak “Utkan Salgýn Hastalýk Kaygýsý Ölçeði” geliþtirilmesi amaçlanmýþtýr.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Dil ve psikometrik geçerliliði yapýlmýþ olan 20 ifadelik deneme formu; %72’si kadýn, yaþ aralýðý 15–68 ve yaþ ortalamasý ise 28.6±9.9 olan 1037 kiþilik bir örnekleme uygulanmýþtýr. Ölçeðin geçerliliðine yapý geçerliliði ve iç geçerliliði incelenerek karar verilmiþtir. Yapý geçerliliðini belirlemek amacýyla faktör analizi, iç geçerliliði belirlemek için ise alt- üst grup karþýlaþtýrýlmasý yapýlmýþtýr. Ölçeðin güvenilirliðini test etmek amacý ile Cronbach α güvenilirrlik katsayýsý ve eþdeðer form tutarlýlýðý hesaplanmýþtýr.
BULGULAR: Geliþtirilmiþ olan “Utkan Salgýn Hastalýk Kaygýsý Ölçeði” tek boyuttan ve 9 maddeden oluþmakta olup, salgýn hastalýk kaygýsýna iliþkin varyansýn 70.8’ini açýklayabilmektedir. Ölçekten alýnabilecek toplam puan 0 ile 36 arasýnda deðiþmekte olup, puanýn artýþý salgýn hastalýk kaygýsýnýn artýþýný ifade etmektedir. Ölçeðin Cronbach α güvenilirlik katsayýsý.94 olarak hesaplanmýþ olup bu deðer yüksek güvenilirliði ifade etmektedir.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Bulgulara göre genel popülasyonda salgýn hastalýk kaygýsýný belirlemeye yönelik olarak geçerlilik ve güvenilirliði yapýlan “Utkan Salgýn Hastalýk Kaygýsý Ölçeði”nin geçerli ve güvenilir bir þekilde ölçüm yapabildiði görülmektedir.

INTRODUCTION: To develop the “Utkan epidemic anxiety scale” for measuring the anxiety levels regarding an epidemic in the general population.
METHODS: Trial survey forms comprising 20 linguistically and psychometrically verified statements were distributed to 1037 people; the mean age of the participants was 28.6±9.9 years (age range, 15–68 years), and 72% of the participants were women. Structural and internal validity of the scale was assessed to determine overall validity of the scale. Factor analysis was performed to check the structural validity, and subgroup-super group comparisons were performed to determine internal validity. The reliability of the scale was measuring by calculating the Cronbach’s alpha (α) reliability coefficient and parallel form consistency.
RESULTS: The Utkan epidemic anxiety scale was one-dimensional, consisted of 9 items, and provided explanation regarding 70.8% of the variance related to epidemic anxiety. The scale consists of points ranging from 0–36, and higher points indicate a higher level of epidemic anxiety. The Cronbach α reliability coefficient was 0.94, which indicated a high reliability of the scale.
DISCUSSION AND CONCLUSION: Results of this study showed that the “Utkan epidemic anxiety scale” provided valid and reliable measurements of epidemic anxiety among the general population.

Abstract | Full Text PDF | English Full Text

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Aleksitimi psikopatolojinin açýklanmasýnda kullanýlan önemli kavramlardan biridir. Ýki ayrý çalýþmadan oluþan bu makalenin amacý, Çalýþma 1’de Bermond-Vorst Aleksitimi Ölçeði'nin (BVAÖ) Türkçe'ye uyarlanmasý, geçerlik ve güvenirliðinin incelenmesi ve Çalýþma 2'de bu ölçeðin Türkçe kýsa formunun geliþtirilmesidir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalýþma 1'de pilot uygulama için 18–73 yaþ aralýðýndaki 600 kiþilik toplum örneklemi; asýl uygulama için 17–66 yaþ arasý 766 kiþilik toplum örneklemi kullanýlmýþtýr. Çalýþma 2'de 18–57 yaþ arasýndaki 213 kiþilik toplum örneklemi ve test tekrar test için 43 üniversite öðrencisi yer almaktadýr. Ölçüt geçerliði için 137 üniversite öðrencisine BVAÖ ile birlikte Toronto Aleksitimi Ölçeði (TAÖ-20), Toronto Empati Ölçeði (TEÖ) ve Warwick Edinburgh Mental Ýyi Oluþ Ölçeði (WEMÝOÖ) uygulanmýþtýr.
BULGULAR: Çalýþma 1'de iç tutarlýk analizi ve açýmlayýcý faktör analizi sonuçlarý yeterli bulunurken doðrulayýcý faktör analizi sonuçlarýnda uyum indekslerinin yeterli düzeyde olmadýðý görülmüþtür. Çalýþma 2'de ise geçerlik için yapýlan açýmlayýcý ve doðrulayýcý faktör analizi sonuçlarý ve ölçüt korelasyonlarý ile güvenirlik için yapýlan iç tutarlýlýk analizi ve test tekrar test korelasyonlarýnýn yeterli düzeyde olduðu saptanmýþtýr.
TARTIÞMA ve SONUÇ: BVAÖ'nün 40 maddelik formunun ve ilk kez geliþtirilen Türkçe kýsa formunun ülkemizde kullanýlabilecek geçerli ve güvenilir bir ölçek olduðunu göstermiþtir. Ancak kýsa formda istatistiki açýdan daha iyi sonuçlar saðlanmýþtýr. Ayrýca TAÖ-20 ile olan güçlü korelasyonlar BVAÖ'nün de TAÖ-20 gibi aleksitiminin deðerlendirilmesinde kullanýlabileceðini göstermesi açýsýndan önemlidir.

INTRODUCTION: Alexithymia is one of the important concepts used in the description of psychopathology. The aim of Study 1 was to adapt the Bermond-Vorst Alexithymia Questionnaire (BVAQ) to Turkish and to examine its validity and reliability, and the aim of Study 2 to develop the Turkish short form of this scale.
METHODS: In Study 1, a community sample of 600 people between the ages of 18 and 73 for pilot application; and for the main application, a community sample of 766 people aged 17–66 was used. In Study 2, there was a community sample of 213 people aged 18–57, and 43 university students for test-retest. For criterion validity, 137 university students were applied Toronto Alexithymia Scale (TAS-20), Toronto Empathy Scale (TES) and Warwick Edinburgh Mental Well-Being Scale (WEMWBS) together with BVAQ.
RESULTS: In study 1, internal consistency analysis and exploratory factor analysis results were found to be sufficient, whereas the confirmatory factor analysis results the fit indexes were not sufficient. In Study 2, the exploratory and confirmatory factor analysis results and criterion correlations for validity were at a very good level. The internal consistency analysis and test-retest correlations were sufficient for reliability.
DISCUSSION AND CONCLUSION: The 40-item form of BVAQ, and developed the first time the Turkish short form is a valid and reliable scale that can be used in our country. However, it has been obtained that the short form provides statistically better results. In addition, strong correlations with TAS-20 are important in terms of demonstrating that BVAQ can be used to evaluate alexithymia, such as TAS-20.

Abstract | Full Text PDF | English Full Text

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Bu çalýþma Hemþire Liderli Bedenimin Kahramanýyým Programý’nýn çocuklarýn cinsel istismar bilgi düzeylerine etkisini belirlemek amacýyla yapýlmýþtýr.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Bu yarý deneysel araþtýrmanýn örneklemini Ýstanbul ili Ümraniye ilçesindeki üç devlet ilkokulunun dördüncü sýnýf öðrencileri oluþturmuþtur. Araþtýrma, katýlma onayý alýnan giriþim grubundaki 52 öðrenci ve kontrol grubundaki 90 öðrenciyle yapýlmýþtýr (n=142). Veriler Sosyodemografik Tanýlama Formu ve Çocuklarýn Cinsel Ýstismar Bilgi Düzeyi Ölçeði ile toplanmýþtýr. Hemþire Liderli Bedenimin Kahramanýyým Programý araþtýrmacýlar tarafýndan hazýrlanan power point sunumu, üç eðitici video ile soru cevap, örneklendirme ve rol play teknikleri kullanýlarak 40 dakikalýk tek oturumda verilmiþtir. Verilerin analizinde tanýmlayýcý istatistikler, ki kare testi ve eðitimin etkinliðinin deðerlendirilmesinde Mann Whitney U ve Wilcoxon Ýþaretli Sýralar testi kullanýlmýþtýr. Ýstatistiksel anlamlýlýk düzeyi p<0.05 olarak kabul edilmiþtir.
BULGULAR: Ön testte giriþim ve kontrol grubu cinsiyet, yaþ, doðduðu il, yaþadýðý kiþiler, anne- baba eðitim düzeyi, anne- baba çalýþma durumu, daha önce ebeveyn ve ya öðretmenden eðitim alma durumu yönünden benzer bulunmuþtur. Hemþire Liderli Bedenimin Kahramanýyým Programý sonrasý giriþim grubunun ön test son test puanlarý arasýnda anlamlý fark saptanmýþtýr (p<0.05). Son testte giriþim grubunun iyi dokunuþ ve kötü dokunuþ puanlarý kontrol grubundan anlamlý olarak yüksek bulunmuþtur.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Hemþire Liderli Bedenimin Kahramanýyým Programý’nýn çocuklarýn cinsel istismar bilgi düzeylerini arttýrmada etkili olduðu belirlenmiþtir. Programýn okullarda uygulanmasý ve uzun süreli sonuçlarýnýn deðerlendirilmesi önerilmektedir.

INTRODUCTION: This study evaluated the effect of the nurse-led "I am the hero of my body" program on children’s sexual abuse knowledge levels.
METHODS: The population of this quasi-experimental study consisted of fourth-grade students in 3 state primary schools in the Umranýye district of Istanbul. The study was carried out with 52 students in the intervention group and 90 students in the control group (n=142). Data were collected using a sociodemographic information form and the Children’s Knowledge of Abuse Questionnaire. The program comprised a single 40-minute session including a PowerPoint presentation prepared by the researchers, videos, and role-play techniques. Descriptive statistics, chi-square test, and Mann-Whitney U and Wilcoxon signed-rank tests were used to analyze the data. Statistical significance level was accepted at p<0.05.
RESULTS: In the pretest, the intervention and control groups were similar in terms of gender, age, place of residence, parental education, parental employment, and previous education from family or teacher. There was a significant difference between pretest and posttest scores in the intervention group (p<0.05). In the posttest, the intervention group had significantly higher good touch and bad touch scores compared to the control group.
DISCUSSION AND CONCLUSION: The program was effective in increasing children’s sexual abuse knowledge. The program should be implemented in schools and its long-term results evaluated.

Abstract | Full Text PDF | English Full Text

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Bu çalýþma meme kanserli kiþilere uygulanan mindfulness temelli stres azaltma programýnýn yaþam kalitesine etkisi ile ilgili Ocak 2008- Þubat 2020 tarihleri arasýnda yayýnlanmýþ çalýþmalarýn gözden geçirilmesi ve çalýþmalardan elde edilen verilerin sistematik biçim de incelenmesi amacýyla gerçekleþtirilmiþtir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Ocak 2020’de PubMed, Proquest ve Google Akademik veri tabanlarýndan meme kanserli hastalar üzerinde randomize kontrollü olarak yapýlan mindfulness temelli stres azaltma programýna katýlmýþ ve yaþam kalitesi incelenmiþ çalýþmalar aranmýþtýr. Tüm yayýnlar çalýþma yöntemleri ve bulgularý açýsýndan sistematize edilerek incelenmiþtir.
BULGULAR: Literatür taramasý sonucunda, 640 katýlýmcýyý içeren 7 makale derleme kapsamýna alýnmýþtýr. Deðerlendirilen çalýþmalarýn hepsi mindfulness temelli stres azaltma programýna odaklanmýþtýr. Mindfulness temelli stres azaltma programýnýn yaþam kalitesini yükselttiðini ve bu hastalarýn baþ etme becerilerini arttýrmada etkili olduðu görülmüþtür. Deðerlendirmeler sonucunda, mindfulness temelli stres azaltma programýnýn meme kanseri hastalarda yaþam kalitesini yükselttiði ve bu sonuçlarýn genelebilirlik düzeyinin yüksek olduðu görülmüþtür. Ayrýca elde edilen veriler ile mindfulness temelli stres azaltma programýnýn uyku sorunlarýný ve yorgunluk düzeylerini de azalttýðý bulunmuþtur.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Bu sistematik derlemede, meme kanseri tanýsý almýþ hastalarda MBSR programýnýn, yaþam kalitesini attýrma da etkili ve güvenli olduðu görülmüþtür. Ayrýca baþ etme becerilerinin geliþtirilmesine, psikolojik iyi oluþ düzeylerinin ve uyku kalitesinin artmasýnda önemli bir rol oynadýðý belirtilmiþtir.

INTRODUCTION: This study was carried out to review the studies published between January 2008 and February 2020 on the effects of the Mindfulness-Based Stress Reduction (MBSR) program, which was applied to people with breast cancer, upon quality of life and to analyze the data obtained from the studies in a systematic form.
METHODS: Randomized controlled studies that were conducted with patients with breast cancer and examined the quality of life of people, who participated in the Mindfulness-Based Stress Reduction program, were searched on PubMed, Proquest and Google Academic databases in January 2020. All publications were systematically analyzed in terms of methods and findings.
RESULTS: As a result of the literature review, 7 articles containing 640 participants were included in the scope of the review. All of the studies evaluated focused on the Mindfulness- Based Stress Reduction program. It was observed that the MBSR program improved quality of life and was effective in terms of increasing the coping skills of patients. As a result of the evaluations, it was found out that the MBSR program increased quality of life in patients with breast cancer and that the generalizability level of these results was high. In addition, with the obtained data, the MBSR program was found to reduce sleep problems and fatigue levels.
DISCUSSION AND CONCLUSION: In this systematic review, it was determined that the MBSR program was effective and safe in terms of increasing quality of life in patients diagnosed with breast cancer. In addition, it was stated that it played an important role in the development of coping skills, psychological well-being and sleep quality.

Abstract | Full Text PDF | English Full Text

Palyatif bakýmla birlikte aðrý yönetiminde geliþmeler, hastalýk belirtilerinin hafifletilmesine yönelik giriþimlerdeki yenilikler, terminal dönemde bulunan hastalarýn gereksinimleri daha merkezi bir alana taþýndý. Hastalarla olan iletiþim, kiþilerarasý iliþkiler yeniden bu dönemi deneyimleyen bireylerle ilgili araþtýrmalarýn konusunu oluþturmaya baþlamýþtýr. Mizahýn da palyatif bakým uygulamalarýnda kullanýmý bu geliþmelere paralel seyreder. Bu makalede mizahýn palyatif bakým uygulamalarýndaki yeri ve hemþirelik uygulamalarýnda kullanýlabilirliði tartýþýlmýþtýr.

Developments in pain management with palliative care, improvement in attempts to alleviate the symptoms of the disease, the needs of patients in the terminal illness period have moved to a more central point. Communication with patients and interpersonal relationships have begun to form the subject of research on individuals experiencing this period. The use of humor in palliative care units goes hand in hand with these developments. In this article, the place of humor in palliative care practices and its usability in nursing practices are discussed.

Abstract | Full Text PDF | English Full Text