AMAÇ: Çalışma, koroner anjiyografi ve perkütan transluminal koroner anjiyoplasti işlemleri öncesi uygulanan müzik eşliğinde progresif kas gevşeme egzersizinin bireylerin durumluluk-süreklilik anksiyete düzeylerine olan etkisini belirlemek amacıyla yapılmıştır.

YÖNTEMLER: Yarı-deneysel bir araştırma olup ön test-son test, kontrol gruplu desen düzeninde uygulanmıştır. Araştırmada örneklem büyüklüğü her bir grup için 50 olarak belirlenmiş ve 50 deney koroner anjiyografi, 50 deney perkütan transluminal koroner anjiyoplasti ve 50 kontrol grubu olmak üzere toplam 150 hasta örnekleme alınmıştır. Araştırmaya katılmayı kabul eden deney ve kontrol grubundaki hastalara işlem öncesi, Kişisel Bilgi Formu, Durumluluk-Süreklilik Anksiyete Ölçeği doldurulmuştur. Bu işlemlerin tamamlanmasının ardından deney koroner anjiyografi ve deney perkütan transluminal koroner anjiyoplasti grubunda yer alan hastalara işlemden 30 dk önce müzik eşliğinde progresif kas gevşeme egzersizi uygulanmış, kontrol grubuna ise herhangi bir girişimde bulunulmamıştır. Araştırmacı, deney grubuna yapılan girişimler sırasında konuşmadan ve müdahale etmeden bireylerin yanında bulunmuştur. İşlem sonrası durumluluk-süreklilik anksiyete ölçekleri her üç gruba da işlemden 30 dk sonra tekrar uygulanmıştır.
BULGULAR: Deney koroner anjiyografi ve deney perkütan transluminal koroner anjiyoplasti grubundaki bireylerin durumluluk-süreklilik anksiyete puan ortalamaları değerlerinde, müzik eşliğinde yapılan progresif kas gevşeme egzersizi uygulaması sonrası düşüş görülmüş olup kontrol grubunun durumluluk-süreklilik anksiyete puan ortalamalarında herhangi bir değişiklik olmamıştır.
SONUÇ: Koroner anjiyografi ve perkütan transluminal koroner anjiyoplasti işlemi öncesi kardiyoloji servisinde müzik eşliğinde uygulanan progresif kas gevşeme egzersizinin bireylerin anksiyete düzeylerini belirgin düzeyde azaltması nedeniyle kardiyoloji servisi rutinleri içinde yer alması sağlanmalı, bu amaçla kardiyoloji servisinde primer uygulatıcılar olarak hemşireler sorumluluk almalıdırlar.

OBJECTIVE: This study was carried out to identify the effects of progressive relaxation exercise that is applied with music before coronary angiography and percutaneous transluminal angioplasty on the state and trait anxiety of people.
METHODS: It is a semi-experimental investigation and preliminary test- ultimate test is designed in the control group order. The sample size was 50 for each group and it was applied to a total of 150 patients that consisted of 50 coronary angiography patients in the experimental group, 50 percutaneous transluminal coronary angioplasty patients in the experimental group and 50 patients in the control group. The patients taking part in the research completed a Personal Information Form and State and Trait Anxiety Scale before the procedure. After completing these forms, progressive relaxation exercise with music was applied on coronary angiography and percutaneous transluminal coronary angioplasty patients in the experimental group for 30 minutes of the process, with no therapy applied to the control group. The researcher was with the patient during the attempt that is applied on experimental group without talking or any intervention. 30 minutes later of the process, state and permanence anxiety scales are filled again by all three groups.
RESULTS: After the progressive relaxation exercise with music, a decrease was seen on the state and trait anxiety levels of people in the coronary angiography and percutaneous transluminal coronary angioplasty experimental group members, but there was no change for control group.
CONCLUSION: Progressive relaxation exercise with music was applied before coronary angiography and percutaneous transluminal coronary angioplasty procedures at Cardiology Service and can decrease the anxiety levels of these individuals dramatically. We believe it must be part of the Cardiology Service routine. The nurses must be responsible for it as primary implementers.

AMAÇ: Araştırma, kırsal bir bölgede yaşayan 18-65 yaş arasındaki bireylerde ruhsal durumun saptanması ve ilişkili faktörleri incelemek amacıyla tanımlayıcı olarak yapıldı.
YÖNTEMLER: Çalışmanın örneklemi, basit rastgele örnekleme yöntemi ile 190 birey üzerinden yürütüldü. Araştırmada bireylerin sosyodemografik ve sağlık durumu ile ilgili özelliklerini değerlendirmek için bilgi formu ve ruhsal durumunu belirlemek amacıyla 53 soruluk “Kısa Semptom Envanteri (KSE)” kullanıldı. Analizlerde t testi, tek yönlü varyans analizi (ANOVA) ve çoklu regresyon analizi yapıldı.
BULGULAR: Araştırma katılan bireylerin KSE alt boyutlarına göre en yüksek puan ortalamasına sahip olan ruhsal belirtileri sırayla, obsesif kompulsif bozukluk, kişilerarası duyarlılık, ek madde ve hostilite; en az puan ortalaması olan ruhsal belirtiler ise fobik anksiyete, ve psikotizim olarak belirlendi. Global indekslerden Rahatsızlık Ciddiyet İndeksi (RCİ) puanı düşük, Semptom Rahatsızlık İndeksi (SRİ) ve Belirti Toplam İndeksi (BTİ) puan ortalamaları orta düzeye yakın olarak belirlendi.Çoklu regresyon analizine göre RCİ için; aylık gelir ve çekirdek ailede yaşama, BTİ için; gelir ve kronik hastalığa sahip olma, SRİ içinse; aylık gelir belirleyici faktörler olarak belirlendi.
SONUÇ: Araştırmada kırsal alanda ruhsal hastalıklara ilişkin bulguların yaygın olarak görüldüğü ve bu bulguların görülmesinde gelir, aile yapısı gibi bazı sosyodemografik değişkenlerin belirleyici olduğu sonucuna ulaşılmıştır.

OBJECTIVE: The purpose of this descriptive study was to identify the mental state of 18 to 65-year-olds in a rural area and to analyze associated factors.
METHODS: The sample of the study was selected through simple random sampling and contained 190 individuals. The data were collected via two instruments, namely a descriptive form, which was designed to reveal the participants’ socio-demographic characteristics and overall health status, and the Brief Symptom Inventory (BSI), which was used for identifying their mental state. The T test, one-way ANOVA and multiple regression analysis were used.
RESULTS: According to BSI, the symptoms of depression that the participants in the study had the highest mean scores in were obsessive-compulsive, interpersonal sensitivity, supplementary item and hostility in descending order whereas the ones they got the lowest mean scores in were phobic anxiety and psychoticism. The participants had low mean scores in Global Severity Index (GSI) while they had nearly intermediate mean scores in Positive Symptom Distress Index (PSDI) and Positive Symptom Total (PST). The results of multiple regression analysis suggested that the predictive factors for the three global indices of distress were as follows: monthly income and being a member of a nuclear family for GSI, income and having a chronic disease for PST, and monthly income for PSDI.
CONCLUSION: In this study it is founded that mental disorders are much more common in rural areas; and that income and family structure are the important determinants factor that may be responsible for the occurrence of these mental disorders.

AMAÇ: Toplum liderleri olarak muhtarlara verilen ruhsal hastalığa yönelik damgalama ile mücadele eğitiminin etkililiğini belirlemek amaçlanmıştır.
YÖNTEMLER: Araştırma, öntest-sontest kontrol grupsuz bir araştırmadır. Veri toplama aracı olarak, Birey Tanıtım Formu, Bilge ve Çam (2008) tarafından geçerlilik ve güvenirliği yapılan Ruhsal Hastalığa Yönelik İnançlar Ölçeği ve Bağ ve Ekinci (2005) tarafından geçerlilik ve güvenirliği yapılan Ruhsal Sorunları Olan Bireylere Yönelik Toplum Tutumları Ölçeği kullanılmıştır. Etik kurul, araştırma yeri ve araştırmaya katılmayı kabul eden muhtarlardan izinler alındıktan sonra, eğitim öncesi veri toplama araçları uygulanmıştır. Damgalama ile mücadele eğitimi sonrası ölçekler yeniden uygulanmıştır.
BULGULAR: Muhtarların %72.2’sinin hizmet verdikleri bölgede ruhsal-psikolojik sorunu olan bireylerle nadiren karşılaştığı, %66.7’sinin ise ruhsal problemi olan kişilere girişimde bulunmadığı belirlenmiştir. Muhtarların %33.3’ünün akıl hastalığı denince akıllarına ilk gelen hastalık olarak ‘Akli dengesini yitirmiş, dengesizlik, delilik’ yanıtını verdiği belirlenmiştir. İyi Niyet Alt Ölçeği eğitim öncesi ve eğitim sonrası puan ortalamaları arasında istatistiksel olarak anlamlı farklılık saptanmıştır (Z=-2.350, p=0.019). Toplum Ruh Sağlığı İdeolojisi Alt Ölçeği puan ortalamasının eğitim sonrası yükseldiği ve Utanma Alt Ölçeği puan ortalamasının eğitim sonrası düştüğü saptanmıştır.
SONUÇ: Sonuç olarak muhtarlara uygulanan ruhsal hastalığa yönelik damgalama ile mücadele eğitiminin, muhtarların bu hastalıklara yönelik utanma duygusu ve tutumlarında olumlu değişiklikler yapmasından dolayı etkili olduğu belirlenmiştir.

OBJECTIVE: The aim of this study was to investigate the effectiveness of education of the fight against stigma on mental illness to headmen as leaders of public.
METHODS: This study was a pretest-posttest study without a control group. Individual Identification Form and Beliefs Toward Mental Illness Scale which was validated by Bilge and Çam (2008), and Scale of The Community Attitudes Towards The Mentally Illness which was validated in the study by Bağ and Ekinci (2005) were used as data collection tools. After ethics committee approval was obtained and the necessary permissions were taken from the institution the study was performed. The scales were administered before education and again after education of the fight against stigma.
RESULTS: It was found that 72.2% of headmen rarely met individuals with mental and psychological problems and 66.7% of them didn’t take action to individuals with mental problems. 33.3% of headmen expressed the first mental illness had come back to their mind as ‘insane, mental alienation, lunacy’. Statistical significant differences were found on the Goodwill Subscale between average points before and after education (Z=-2.350, p=0.019). The Community Mental Health Ideology Subscale had higher average points, and Shame Subscale had lower average points after education.
CONCLUSION: As a conclusion, the education against the stigma of mental illness in headmen was found to be effective because of positive changings in headmen’s sense of shame and attitudes towards the mentally ill.

Amaç: Bu araştırma hemşirelerin profesyonel değerlerini ve etkileyen faktörleri belirlemek amacıyla tanımlayıcı olarak yapıldı.
Gereç ve Yöntem: Çalışmaya bir ilin Devlet Hastanesinde çalışan, çalışma kriterlerine uyan ve çalışmayı kabul eden 120 hemşire alındı. Araştırmanın verileri tanıtım formu ve profesyonel değerler ölçeği kullanılarak toplandı.
Bulgular: Araştırma bulgularına göre; hemşirelerin; %57.5’i 30-39 yaş grubunda, %85.8’i kadın, %79.2’si evli ve %56.7’si lisans mezunudur. Araştırmada hemşirelerin profesyonel değerler puanı ortalaması 90.7±14.7 olarak bulundu. Çalışmada 40 yaş ve üstü gruptakilerin, erkeklerin, bekâr olanların, yüksek lisans yapanların, idari görevi olanların, dernek üyeliği bulunanların, bilimsel toplantılara katılanların ve profesyonel değerler konusunda eğitim alanların profesyonel değerler ölçeği puanları daha yüksek bulundu fakat istatistiksel olarak bir anlamlılık saptanmadı (p>0.05).
Sonuç: Hemşirelerin profesyonel değerler ölçeğinden aldıkları puanların orta düzeyin üzerinde olduğu belirlendi. Hemşirelere profesyonel değerlerle ilgili eğitimlerin planlanması ve bu konuda daha kapsamlı araştırmaların yapılması önerilmektedir.

Objectives: This study was descriptively conducted in order to determine nurses’ professional values and affecting factors.
Methods: A total of 120 nurses who work at a governmental hospital in a city, who met the study inclusion criteria and who accepted to participate in the study were recruited. Data for the research was collected by Information Form and Professional Values Scale.
Results: According to results of the research, it was found that 57.5% of the nurses were in the 30-39 age group, 85.8% were women, 79.2% were married and 56.7% had a graduate degree. In this research, the mean score of nurses’ professional values was found to be 90.7±14.7. It has been determined that nurses’ professional values in the 40 year and older group included males that were single, had a master’s degree, had administrative tasks, were members of an association, participated in scientific meetings and received training in professional values were higher than other groups but this was not statistically significant (p>0.05).
Conclusion: It was determined that mean score of nurses’ professional values was found to be above the middle level. According to these results, it is suggested that training on professional values should be planned for nurses and comprehensive studies should be conducted.

AMAÇ: Bu çalışma, şizofreni derneklerine gelen, ayaktan takip edilen şizofreni hastalarının tedavi uyumunu ve etkileyen faktörleri belirlemek amacıyla gerçekleştirildi.
YÖNTEMLER: Araştırmaya, Mart-Nisan 2013 tarihleri arasında, İstanbul’da bulunan dört Şizofreni Derneği’ne üye, 18-65 yaşları arasında, DSM-IV’e göre kronik şizofreni tanısı almış ve ayaktan takip edilen 35 hasta katıldı. Çalışmanın verileri anket formu, Tıbbi Tedaviye Uyum Oranı Ölçeği (TTUOÖ), Ruhsal Hastalıkların İçselleştirilmiş Damgalama Ölçeği (RHİDÖ), Beck Bilişsel İçgörü Ölçeği (BBİÖ) ve Çok Boyutlu Algılanan Sosyal Destek Ölçeği (ÇBASDÖ) ile toplandı.
BULGULAR: Çalışmaya katılan hastaların yaş ortalaması 40.83±7.25, olup %85.7’si erkek ve %40’ı lise mezunudur. Katılımcıların TTUOÖ puan ortalamaları 6.8±1.20’dir. Cinsiyet, eğitim düzeyi, sosyal güvence sahibi olma ile TTUOÖ ortalama puanı gruplar arasında anlamlı fark bulunmazken, ekonomik durum ve TTUOÖ puan ortalaması arasında anlamlı bir fark belirlendi. Hastaların toplam hastaneye yatış süresi ve hastalık süresi ile TTUOÖ puan ortalaması arasında ilişki saptanmadı. TTUOÖ ile RHİDÖ, BBİÖ ve ÇBASDÖ korelasyon bulunmazken, RHİDÖ ve BBİÖ arasında anlamlı pozitif korelasyon saptandı.
SONUÇ: Çalışmaya katılan şizofreni hastalarının tedaviye uyumu düşük bulundu. Bu nedenle, ruh sağlığı ve psikiyatri hemşirelerinin, şizofreni hastalarında tedaviye uyumu etkileyen faktörleri belirlemeleri ve toplum ruh sağlığı alanında yapılandırılmış programları uygulamaları önerilebilir.

OBJECTIVE: The aim of this study is to determine treatment adherence and related factors in patient with schizophrenia.
METHODS: The sample of the study was composed of 35 patients with schizophrenia, between the ages of 18-65 that were outpatient and accepted to take part in the study from March-April 2013 in 4 Schizophrenia Association in Istanbul. Study data was obtained with the Medication Adherence Rating Scale (MARS), Internalized Stigma of Mental Illness Scale (ISMIS), Beck Cognitive Insight Scale (BCIS) and Multidimensional Scale of Perceived Social Support (MSPSS).
RESULTS: The mean age of the sample was 40.83±7.25. 85.7% were male and 40% were high school graduates. The mean score of MARS was found to be 6.8±1.20. There were no significant differences between genders or education; however there was a significant difference between economical status and MARS. There is no correlation between age, duration of disorder, the total number of hospitalizations and MARS, and also there is no correlation between MARS and ISMI, BCIS, MSPSS. There was a significant correlation between ISMI and BCIS.
CONCLUSION: Treatment adherence was found to be poor in patients with schizophrenia who participated in this study. Therefore it is important that determination of the affecting factors of treatment adherence by mental health and psychiatric nurses and working with non-governmental organizations to improve treatment adherence.

AMAÇ: Bu araştırma Türkiye’de kadına ilişkin “namus” algısına yönelik üniversite son sınıf öğrenci tutumlarını ve bunu etkileyen faktörleri belirlemek amacıyla yapılmıştır.
YÖNTEMLER: Kesitsel nitelikteki bu çalışma 1 Mart-31 Mayıs 2008 tarihleri arasında Ankara ilinde bulunan sekiz üniversitede öğrenim gören ve çalışmayı kabul eden 1167 kişi (%5.17) ile yapılmıştır. Çalışma verileri, öğrencilerin tanıtıcı özelliklerini içeren Kişisel Bilgi Formu ve Kadına İlişkin Namus Anlayışı Tutum Ölçeği” (KİNATÖ) ile toplanmıştır.
BULGULAR: Çalışmada, öğrencilerin genelinin özellikle erkek öğrencilerin evlilik öncesi kadının cinsellik yaşamasına karşı oldukları ve cinsellik yaşanmadıkça flört etmeyi onayladıkları belirlenmiştir. Öğrencilerin kadına ilişkin namus anlayışına yönelik tutumlarını cinsiyet, mezun oldukları lisenin türü ve anne-babanın eğitim durumu gibi üç önemli faktörün etkilediği saptanmıştır. Kız öğrencilerinin erkek öğrencilere, diğer tip (özel, anadolu, fen, düz) lise mezunu öğrencilerinin imam hatip lisesi mezunu öğrencilerine ve anne-babanın eğitim durumu yüksek olan öğrencilerin anne-babasının eğitim durumu düşük olan öğrencilerine göre kadına ilişkin “namus” algısına yönelik tutum puanlarının daha yüksek olduğu görülmüştür.
SONUÇ: Çalışma bulguları namus kavramının kadınlar için evlilik öncesi ve evlilik dışı cinsel ilişkinin olmaması anlamına geldiği, özellikle erkek öğrenciler arasında bekâretin büyük önem taşıdığını göstermektedir. Ayrıca bulgular öğrencilerin tutumlarının oluşmasında, üniversite eğitiminden çok ailenin ve toplumun “namus kültürünün” kritik rol oynadığını ortaya koymuştur.

OBJECTIVE: This study was carried out to investigate senior year undergraduate students’ attitudes regarding the perception of honor in relation to women, and the factors influencing those attitudes in Turkey.
METHODS: This cross-sectional study was undertaken between the dates of March 1 and May 31, 2008 and included 1167 persons (5.17%) pursuing their undergraduate degrees at 8 different universities, all of whom agreed to participate in the study. The study data was collected by means of the “Attitude Scale for the Women-Related Conception of ‘Honor’” (ASWRCH), together with a Personal Information Form which sought to identify the socio-demographic characteristics of students.

RESULTS: It has been determined that the students’ attitudes regarding the perception of honor in relation to women are influenced by three main factors: their sex, the type of high school that they graduated from, and the educational status of their parents. Female students scored better compared to males, graduates of all other types of high schools scored better compared to religious vocational high school graduates, and those with parents of higher educational level scored better in terms of the points they received in the attitude scale regarding the perception of “honor” in relation to women.
CONCLUSION: These findings suggest that, in the case of women, the concept of “honor” is perceived as almost synonymous with abstinence from premarital and extramarital sexual activity, and that especially male students attach great importance to virginity. The findings also lead us to believe that the formation of such attitudes among students may be more directly linked to the established cultural conceptions around “honor” which are prevalent in their families and the society, rather than to the process of university education.

Dayanıklılık, yaşanan travmatik olayların ardından, kişinin kendini toparlama ve yeni yaşamına uyum sağlama gücü olarak tanımlanmaktadır. Aynı travmatik olayları yaşayan kişilerin, olay sonrasındaki ruhsal sıkıntıları ve bunların yoğunluğu birbirinden farklı olabilmektedir. Bu farklılıkta ve iyileşmede dayanıklılık önemli bir role sahiptir. Dayanıklılık; özgüven, esneklik, eleştirel düşünme, yenilikçilik, yüksek farkındalık gibi pek çok beceri ve özelliği içeren yaratıcılık ile doğrudan ilişkilidir. Yaratıcılık, dayanıklılığı artırmaktadır. Hemşireler, iş yaşamında sıklıkla, stresli yaşam olaylarını deneyimlemekte ve/veya tanık olmaktadır. Bu durum hemşirelerin dolaylı olarak travmatize olmasına neden olmaktadır. Özellikle de toplum tarafından damgalanan, kendilerini ifade etmekte zorluk yaşayan, travmatik yaşam öyküleri olan hastalarla çalışan, ruh sağlığı ve hastalıkları hemşireleri için dolaylı travma önem taşımaktadır. Dolayısıyla hem ruh sağlığı ve hastalıkları hemşirelerinin ruhsal sağlıklarının korunması, güçlenmesi hem de travmatik deneyimleri olan kişilere uygun yaklaşımlarda bulunabilmeleri için dayanıklılıklarının ve yaratıcılıklarının geliştirilmesi gerekmektedir. Bu makalede, bu iki kavramın ruh sağlığı ve hastalıkları hemşirelerinde hem kendileri hem de hastaları için önemine ve kavramlar arasındaki ilişkiye dikkat çekilmesi amaçlanmıştır.

Resiliency can be defined as the power of a person to put the pieces of herself/himself together and adapt herself/himself to her/his new life after traumatic events. People may go through the same traumatic events but psychological problems and their intensity may differ. Resiliency plays an important role in such cases. Resiliency is closely related to creativity which comprises self-confidence, flexibility, critical thinking, inventiveness and high-level awareness. Creativity does increase resiliency. Nurses frequently experience and witness stressful life events which, indirectly, traumatize them. This is especially true of mental health nurses that work with patients who are stigmatized, have difficulties in communication and have experienced traumatic life events, with indirect trauma being significant. Therefore, the resiliency of mental health nurses must be improved in order to protect their own mental health and help them develop appropriate approaches to those who have been traumatized. This article aims to study the importance of these two terms for psychiatric and mental health nurses for themselves and patients and the relation between them.