Assessing medicine management education in psychiatric inpatients who use antipsychotic medicine

OBJECTIVE: Although nonadherence with the antipsychotic medication regimen is a common barrier to the effective treatment for schizophrenia, knowledge is limited about how to improve medication adherence in short term hospitalization of psychiatric patients. The purpose of this study was to assess the effectiveness of “Medication Management Module” of “Social Skills Training Programme” in short term hospitalization of psychiatric patients.
METHODS: The study included 8 patients using antipsychotic medicine and who had admitted to the inpatient psychiatry unit in a university hospital. No control group was chosen in this one-group pre-post test quasy-experimental designed study. “Medication Management Module” of “Social Skills Training Programme” were modified and applied to the participants during seven days. The module was applied as daily group sessions which takes an hour for each. In first session, the group was formed and pre-tests and data collection tool were applied. In second and third session “Treatment with Antipsychotic Medicine”, in fourth and fifth session “Learning the Side Effects of Antipsychotics”, in sixth and seventh session “Assessing the Treatment” themes were discussed and post-tests were applied. The data was collected by data collection tool and pre/post-tests which was offered in the guideline of “Social Skills Training Programme” to be used to assess the effectiveness of the education given within “Medication Management Module”.
RESULTS: Among the 8 patients, five were under the age 27 and were graduated from high school, seven were married and one had a family member diagnosed as psychotic disorder. None of them were educated about the drugs before module. The mean pretest scores of participants (14.8 ± 2.2) were significantly higher when compared with that of posttest scores (18.0 ± 1.1) (p=0.01). The increase in mean score refers to the education given contributes to the level of knowledge. During the programme the patients discussed about psychosis, the effects of antipsychotic medication in group sessions and obey medication time without warning. Medication side effects and contact details of the doctors were taken by the patients as a list. It is observed that the patients started to state the problems related to medication better.
CONCLUSION: The application of Medication Managemet Module of Social Skills Training Programme in short term hospitalization of psychiatric patient which use antipsychotic medicine is effective on their knowledge and behavior of medicine use.

Antipsikotik ilaç kullanan bir grup yatan hastada ilaç yönetimi eğitiminin değerlendirilmesi

AMAÇ: Şizofreninin etkili tedavisinde antipsikotik ilaç kullanımına uyum sağlayamama her ne kadar yaygın bir engel oluştursa da, psikiyatri hastalarının kısa süreli yatışlarında ilaç uyumunun nasıl arttırılacağına ilişkin bilgi sınırlıdır. Bu çalışmanın amacı psikiyatri hastalarının kısa süreli yatışlarında “Sosyal Beceri Eğitimi”nin “İlaç Tedavisi Yaklaşımı” modülünün etkinliğini değerlendirmektir.
YÖNTEMLER: Bu çalışma bir üniversite hastanesinin psikiyatri kliniğinde yatarak tedavi görmekte olan ve antipsikotik ilaç kullanan 8 hasta ile yapılmıştır. Yarı deneysel, tek grup pretest-posttest desende olan bu çalışmada kontrol grubu seçilmemiştir. Çalışmada “ilaç tedavisi yaklaşımı” modülü uygulanmıştır, uygulama süresi yedi gündür. Grup oturumları şeklinde yürütülen modülde, oturumlar, modül içerisinde yer alan üç başlığın her birinin ikişer gün ele alınması ile gerçekleştirilmiştir. İlk oturum, tanışma, veri toplama formu ve ön-testlerin uygulanması, ikinci ve üçüncü oturum “Antipsikotik İlaç Tedavisi”, dördüncü ve beşinci oturum “İlaç Yan Etkilerini Öğrenmek”, altıncı ve yedinci oturum “Tedaviyi Değerlendirmek” konularının tartışılması ve son-testlerin uygulanması şeklinde yürütülmüştür. Veriler, veri toplama formu ile “Psikososyal Sosyal Beceri Eğitimi Uygulama Klavuzu”nda yer alan, ilaç tedavisi yaklaşımı modülü kapsamında verilen eğitimin hastaların bilgi düzeyine etkisini değerlendirmek için önerilen testin (ön-test/son-test) uygulanması yolu ile elde edilmiştir.
BULGULAR: Sekiz katılımcıdan beşinin 27 yaş altında ve lise mezunu, yedisinin bekar olduğu, birinin ailesinde psikotik bozukluk tanısının olduğu saptanmıştır. Katılımcıların hiçbirisi daha önce kullandıkları ilaca ilişkin bir eğitim almamışlardır. İlaç tedavisi yaklaşımı modülü kapsamında verilen eğitimin antipsikotik ilaç kullanan hastaların bilgi düzeyine etkisini ölçen teste ait puan ortalaması, eğitimden önce 14.8±2.2 iken, eğitim sonrası puan ortalamaları 18.0±1.1 olmuştur. İki ortalama arasındaki fark istatistiksel olarak anlamlı bulunmuştur (p=0.01). Puan ortalamalarında meydana gelen artış katılımcıların bilgi düzeylerinin arttığını gösterir. Hastalar, hastalıklarının psikotik bir bozukluk olduğunu, antipsikotik ilacın psikoza nasıl etki ettiğini, idame tedavinin niçin gerektiğini, idame tedavide ilacı almanın neler kazandıracağını ve almamanın neler kaybettireceğini grup oturumlarında sözlü olarak tartışmışlar, ilaç saatlerinde ikaz edilmeksizin ilaçlarını almak üzere hemşirelerinin yanına gelmişlerdir. Hastaların tamamı ilaç yan etkilerini, ilaçlarını reçete eden doktor ile iletişim kurmak için gerekli adres ve telefonları yazılı bir liste olarak almışlardır. Hastaların hastalıkları ve ilaç kullanımlarına ilişkin sorunları daha iyi ifade ettikleri gözlenmiştir.
SONUÇ: Antipsikotik ilaç kullanan psikiyatri hastalarının kısa süreli yatışlarında, ilaç tedavisi yaklaşımının modülünün uygulanması bilgi düzeylerinin artmasında ve ilaç kullanımına ilişkin davranışlarının değişmesinde etkili olmuştur.