The effectiveness of psychoeducation given to mothers of children with cancer

INTRODUCTION: This study aims to determine the effects of a psychoeducation program on the self-perception of parental role, coping with stress and psychological symptoms of mothers who have a child with cancer and at least one healthy adolescent.
METHODS: This is an interventional study with pretest, posttest and control group in which a psychoeducation program was administered. Mothers who were caring for a child diagnosed with cancer in the pediatric hematology-oncology clinics of two university hospitals in Ankara, Turkey were included in the study. The program was completed with 15 mothers in both groups. The efficacy of the program was assessed by the Self-Perception of Parental Scale, Coping with Stress Scale and Brief Symptom Inventory (BSI). Friedman and Wilcoxon tests were used for analysis of the data.
RESULTS: The psychoeducation program, included the experiences and needs of healthy adolescent siblings, did not provide a statistically significant difference in mothers' self-perception of parental role and coping with stress. There was a decrease in all subscale scores and total scale scores of the mothers after the intervention and the scores were lower than the pre-intervention scores in the follow-up measurements, however, the scores were not statistically significant. Somatization and hostility subscales and total scale scores of mothers in the intervention group were found to be statistically significant (p<0.05).
DISCUSSION AND CONCLUSION: The pilot psychoeducation program for mothers of children with cancer did not significantly affect the self-perception of parental role and coping strategies of mothers, but had a positive effect on their mental status.

Kanser tanýsý alan çocuk hastalarýn annelerine verilen psikoeðitimin etkinliði

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Araþtýrma, kanser tanýsý alan ve en az bir saðlýklý ergen çocuðu daha bulunan annelere uygulanan psikoeðitim programýnýn annelerin ebeveynlik rolüne iliþkin kendilik algýsýna, stresle baþ etmesine ve ruhsal belirtilerine etkisini belirlemek amacýyla yapýldý.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Araþtýrmada ön test-son test izleme desenli ve kontrol gruplu müdahale çalýþma tasarýmý kullanýldý. Ekim 2017–Þubat 2018 tarihleri arasýnda Ankara ilinde bulunan iki üniversite hastanesinin çocuk hematoloji-onkoloji kliniklerinde kanser tanýsý alan çocuðuna bakým vermekte olan anneler çalýþmaya dahil edildi. Müdahale ve kontrol gruplarýnda 15’er anne ile çalýþma tamamlandý. Programýn etkinliði Ebeveyn Rolüne Ýliþkin Kendilik Algýsý Ölçeði, Stresle Baþa Çýkma Ölçeði ve Kýsa Semptom Envanteri (KSE) ile deðerlendirildi. Verilerin analizinde Friedman ve Wilcoxon testleri kullanýldý.
BULGULAR: Saðlýklý ergen kardeþlerin deneyimlerini ve ihtiyaçlarýný da içeren psikoeðitim programýnýn, annelerin ebeveyn rolüne iliþkin kendilik algýlarýnda ve stresle baþ etmelerinde anlamlý bir fark saðlamadýðý belirlendi. Müdahale sonrasý annelerin KSE’nin tüm alt boyut puanlarýnda ve toplam ölçek puanlarýnda azalma olduðu, izlem ölçümlerinde annelerin puanlarýnýn müdahale öncesi puanlarýndan düþük olduðu saptandý ancak, istatistiksel açýdan anlamlý bulunmadý. Müdahale grubunda yer alan annelerin somatizasyon, hostilite alt ölçek puanlarýnda ve toplam ölçek puanlarýnda ön test-son test ölçümlerinde meydana gelen azalma istatistiksel açýdan anlamlý bulundu (p<0.05).
TARTIÞMA ve SONUÇ: Kanser tanýlý çocuklarýn annelerine uygulanan psikoeðitim programýnýn annelerin ruhsal durumuna olumlu yönde etki ettiði belirlendi. Bu etkinin zamanla azaldýðý görüldüðünden, bu tip müdahalelerin belirli periyotlarla yinelenmesi önerildi.