Determination of internalized stigma and social functioning level in schizophrenia patients

INTRODUCTION: This definitive-relational type of study determined the level of internalized stigma and social functioning and the factors that affect the level of internalized stigma in patients with a diagnosis of schizophrenia.
METHODS: The sample population included 113 patients with a diagnosis of schizophrenic patients. A personal knowledge form, the Social Life Evaluation Questionnaire (SLEQ, independence-performance subscale of the Social Functioning Survey (SFS), the, and the Internalized stigma of Mental Illness (ISMI) scale were used to collect data. The data were collected between December 2015 and February 2016 in polyclinics and a center of community mental health of a hospital using the face-to-face technique. The data were summarized using number, percentage, average, and standard deviation. Because a normal distribution was determined, the independent t-test was used for pair-wise comparisons. For evaluating relationships among continuous variables, correlation analysis was used.
RESULTS: In this study, education level and smoking status affected internalized stigma status. If patients met with their friends, relatives, or partner frequently or joined in social activities, the level of internalized stigma decreased. There was a weak and negative correlation between the independence-performance subscale of social functioning and total points, alienation, stereotype endorsement, social withdrawal, and stigma resistance subscales of internalized stigma in mental disorders.
DISCUSSION AND CONCLUSION: Patients with schizophrenia have a medium level of internalized stigma. There is a relationship between the internalized stigma level with some sociodemographic features and social functioning situations. Psychiatry nurses should attempt to increase patient function in cooperation with institutions and the patient’s family.

Şizofreni hastalarında içselleştirilmiş damgalanma ve sosyal işlevsellik düzeyinin belirlenmesi

GİRİŞ ve AMAÇ: Araştırma şizofreni hastalarında içselleştirilmiş damgalanma düzeyi, sosyal işlevsellik düzeyi ve içselleştirilmiş damgalanma düzeyini etkileyen faktörleri belirlemek amacı ile tanımlayıcı ve ilişki arayıcı olarak yapıldı.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Araştırmanın çalışma grubunu 113 şizofreni hastası oluşturdu. Verilerin toplanmasında kişisel bilgi formu, sosyal yaşamı değerlendirme anketi, sosyal işlevsellik ölçeği bağımsızlık performans alt boyutu ve içselleştirilmiş damgalanma ölçeği kullanıldı. Veriler Aralık 2015–Şubat 2016 tarihleri arasında araştırmacı tarafından bir hastanenin psikiyatri poliklinikleri ve TRSM ortamında yüz yüze görüşme tekniği ile toplandı. Verilerin değerlendirilmesinde sayı, yüzde, ortalama, standart sapma, t testi ve pearson korelasyon analizi kullanıldı.
BULGULAR: Çalışmada hastaların orta düzeyde içselleştirilmiş damgalanma yaşadıkları saptandı. Eğitim durumu ve sigara kullanma durumu ile içselleştirilmiş damgalanma düzeyi arasında anlamlı farklılık saptandı. Hastaların arkadaşlar-akrabalar-eş/özel insanlarla görüşme sıklığı ve sosyal aktivite sıklığı arttıkça içselleştirilmiş damgalanma düzeylerinin azaldığı saptandı. Sosyal işlevsellik ölçeği bağımsızlık performans alt boyutu ile yabancılaşma, kalıp yargıların onaylanması, sosyal geri çekilme, damgalanmaya karşı direnç ve toplam puan arasında zayıf ve negatif yönde bir ilişki bulundu.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Şizofreni hastalarının orta düzeyde içselleştirilmiş damgalanma yaşadıkları, bazı sosyodemografik özellikler ve sosyal işlevsellik durumu ile içselleştirilmiş damgalanma düzeyi arasında anlamlı ilişki olduğu bulundu. Bu alanda çalışan psikiyatri hemşiresinin kurum ve aileler ile işbirliği yaparak hastaların işlevsellik düzeylerini yükseltmeye yönelik girişimlerinin gerekli olduğu düşünülmektedir.