The Relationship Between the Depression Coping Self-Efficacy Level and Perceived Social Support Resources

OBJECTIVE: The aim of this study was to determine the relationship between the depression coping self-efficacy level and perceived social support resources.

METHODS: This study was planned as a descriptive and correlation research. The study population comprised 105 patients from acute psychiatric wards with a diagnosis of a major depressive disorder or episode; dysthymic disorder; bipolar I or II depressive episode; or adjustment disorder with depressive mood determined according to the DSM-IV diagnostic criteria. A questionnaire form, the Depression Coping Self-Efficacy Scale and the Multidimensional Scale of Perceived Social Support were used for the study.

RESULTS: The Depression Coping Self-Efficacy Scale score of the population was 48.10±21.35 (min: 10, max: 97) and the Multidimensional Scale of Perceived Social Support score was 51.73±21.05 (Family: 18.04±8.71; Friends: 15.91±8.24; Special Person: 17.78±8.72). There was a positive correlation between the Depression Coping Self-Efficacy Scale and the Multidimensional Scale of Perceived Social Support (r=0.50; p<0.01).

CONCLUSION: This study is a contribution to the related literature since it demonstrates the relationship between the depression coping self-efficacy level and perceived social support resources of patients with depressive disorder. Self-efficacy and social support are important factors in the development and continuance of depression. Therefore, it is important that health professionals work with the family and spouses during the therapy in order to increase the level of social support for these individuals.

Depresyonla Başa Çıkma Öz Yeterlik Düzeyi ile Algılanan Sosyal Destek Arasındaki İlişki

AMAÇ: Bu çalışmanın amacı, depresif hastaların depresyonla başa çıkmadaki öz yeterlik düzeyleri ile sosyal destek kaynaklarını algılama durumu arasındaki ilişkiyi belirlemektir.

YÖNTEMLER: Çalışma tanımlayıcı ve ilişki arayıcı bir çalışma olarak planlanmıştır. Araştırmanın örneklemini, akut psikiyatri kliniklerinde yatan, DSM IV tanı kriterlerine göre majör depresif bozukluk veya depresif dönem, distimik bozukluk, bipolar I veya II depresif dönem, depresif duygudurumlu uyum bozukluğu tanısı olan 105 hasta oluşturmuştur. Araştırmanın verileri; anket formu, Depresyonla Başa Çıkmada Öz Yeterlik Ölçeği ve Algılanan Sosyal Destek Ölçeği ile toplanmıştır.

BULGULAR: Araştırma sonucunda, hastaların depresyonla başa çıkmada öz yeterlik puanları 48.10±21.35 (min: 10, maks: 97) ve Çok Boyutlu Algılanan Sosyal Destek Ölçeği puanı 51.73±21.05 bulunmuştur (Aile: 18.04±8.71; Arkadaş: 15.91±8.24; Özel bir kişi: 17.78±8.72). Depresyonla başa çıkmada öz yeterlik düzeyleri ile algılanan sosyal destek düzeyleri arasında pozitif yönlü bir ilişki vardır (r=0.50; p<0.01).

SONUÇ: Mevcut çalışma depresyonla başaçıkma öz-yeterlik düzeyi ile algılanan sosyal destek arasındaki ilişkiyi göstererek literatüre katkı sağlamaktadır. Öz yeterlik ve sosyal destek depresyonun gelişiminde ve devamında önemli bir faktördür. Bundan dolayı bireylere sosyal desteği arttırmak için aile ve eşlerle çalışmak sağlık çalışanları için önemlidir.