Levels of Death Anxiety, Death Related Depression of Health Personnel Providing Emergency Medical Services and Their Coping Methods
Gülten Acehan1, Fatma Eker21Acibadem Fulya Hospital, Istanbul, Turkey2Department Of Nursing, School Of Health Sciences, Duzce University, Duzce, Turkey
OBJECTIVE: This study has been carried out descriptively with the purpose to specify the death anxiety and death related depression of health personnel providing emergency medical services in Province of Düzce and their coping methods.
METHODS: Sample of study was 141 (78F, 63M) health personnel working in emergency medical services providing institutions found within the borders of the Province of Düzce. Research data has been collected by applying “Introduction Form”, “ Templer's Death Anxiety Scale” and “Death Related Depression Scale” tests, Kruskal–Wallis variance analysis, Mann-Whitney U test and correlation coefficient have been used in the statistical analysis of data.
RESULTS: Death anxiety in emergency medical personnel is low and death related depression was at a medium level; death anxiety and death related depression scores of women were higher in comparison to men. Death anxiety levels and death related depression scores of personnel using inneffective coping methods were higher. It has been found that there were significant relation between death anxiety and death related depression and significant relation between duration of working in emergency medical services and death related depression positively.
CONCLUSION: In this study it has been found that personnel working in emergency medical services need psychological counseling and education about effective coping methods with death fact.
Acil Tıp Hizmeti Veren Sağlık Personelinin Ölüm Kaygısı, Ölüme İlişkin Depresyon Düzeyleri ve Kullandıkları Başa Çıkma Yolları
Gülten Acehan1, Fatma Eker21Acıbadem Fulya Hastanesi, İstanbul2Düzce Üniversitesi Sağlık Yüksekokulu, Hemşirelik Bölümü, Düzce
AMAÇ: Bu çalışma; Düzce ilindeki acil tıp hizmeti veren sağlık personelinin ölüme ilişkin kaygı ve depresyon durumları ile kullandıkları başa çıkma yöntemlerini belirlemek amacıyla tanımlayıcı olarak yapılmıştır.
YÖNTEMLER: Araştırmanın örneklemini Düzce ili sınırları içinde bulunan, acil tıp hizmeti veren kurumlarda çalışan 141 (78K, 63E) sağlık personeli oluşturmuştur. Araştırmanın verileri yüzyüze görüşme yöntemiyle, “Tanıtım Formu”, Templer (1970)’in geliştirdiği “Ölüm Kaygı Ölçeği” ve Templer ve arkadaşları (1990) tarafından geliştirilen “Ölüme İlişkin Depresyon Ölçeği” uygulanarak toplanmıştır. Verilerin istatistiksel analizinde t testi, tek yönlü varyans analizi (ANOVA), Kruskal-Wallis varyans analizi, Mann-Whitney U testi ve korelasyon katsayısı kullanılmıştır.
BULGULAR: Acil tıp personelinde ölüm kaygısı düşük ve ölüme ilişkin depresyon ise orta düzeydedir. Kadınların ölüm kaygısı puanı ve ölüme ilişkin depresyon puanı erkeklere göre daha yüksektir. Başa çıkma yöntemi olarak etkin olmayan yöntemleri kullananların ölüm kaygısı ve ölüme ilişkin depresyon düzeylerinin yüksek olduğu görülmüştür. Ölüm kaygısı ile ölüme ilişkin depresyon arasında ve acil tıp hizmetlerinde çalışma süresi ile ölüme ilişkin depresyon arasında pozitif yönde anlamlı ilişki olduğu bulunmuştur.
SONUÇ: Bu çalışma acil tıp hizmeti veren sağlık personelinin psikolojik danışmanlık hizmetlerine ve ölümle başa çıkmada kullanabilecekleri etkin yöntemlere ilişkin eğitime ihtiyaçları olduğunu ortaya koymuştur.
Manuscript Language: Turkish