GİRİŞ ve AMAÇ: Postpartum travma sonrası stres bozukluğu, kadınların yanı sıra bebekleri ve aileleri için de önemli bir sağlık sorunudur. Annenin psikolojik iyilik hali anne-bebek bağlanmasını, bağlanma ise bebeğin psikolojik iyiliğinin temelini oluşturur. Bu çalışma doğumla ilgili postpartum travma sonrası stres bozukluğu ve bağlanma arasındaki ilişkiyi incelemek amacıyla yapıldı.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Araştırma tanımlayıcı bir çalışmadır. Araştırma, bebeği 6 aylık olan 360 kadınla yürütüldü. Araştırma verileri Tanımlayıcı Bilgi Formu, City Doğum Travması Ölçeği (CityDTÖ) ve Doğum Sonrası Bağlanma Ölçeği (DSBÖ) kullanılarak elde edildi. Verilerin normal dağılıma uygunluğu Kolmogorov-Smirnov analizi ile değerlendirildi. Verilerin değerlendirilmesinde Kruskal Wallis, Mann Whitney U testi, Lojistik Regresyon Analizi yapıldı.
BULGULAR: Araştırmaya katılan kadınların yaş ortalaması 29.24±3.52 ve çoğunluğunun eğitiminin lisans seviyesinde (%76,1) olduğu belirlenmiştir. Kadınların CityDTÖ puan ortalaması 20.23±14.32, %90,6’sının en az 1 ya da daha fazla belirtisi olduğu, %16,4’ünün DSM-5 teki Travma Sonrası Stres Bozukluğu (TSSB)’nun tüm tanı kriterlerini karşıladığı saptanmıştır. Kadınların CityDTÖ puanları arttıkça bağlanma sorunlarının da arttığı görülmüştür (p<0,05, r= 0,431).Acil sezaryen, travayda fazla sayıda ve farklı kişiler tarafından yapılan vajinal muayene, anne veya bebekte komplikasyon gelişmesi travmatik stres puanını artırmaktadır (p<0,05). İstismar öyküsü, istenmeyen gebelik, Postpartum ten tene temasın sağlanmaması bağlanmayı olumsuz etkilemektedir (p<0,05).
TARTIŞMA ve SONUÇ: Araştırma kapsamına alınan kadınların, kadınların % 16,4’ünün TSSB için tüm tanı kriterlerini karşıladığını ve travmatik stres puanı arttıkça bağlanmanın olumsuz etkilendiği belirlenmiştir. Bu doğrultuda, TSSB ve bağlanma açısından risk taşıyan kadınlar postpartum daha yakından izlenmeli ve gerektiğinde sevk edilmelidir.
INTRODUCTION: Objectives: Postpartum post-traumatic stress disorder is an important health problem for women as well as their babies and families. The psychological well-being of the mother forms the mother-baby attachment, and attachment forms the basis of the baby's psychological well-being. This study was conducted to determine the effect of traumatic stress level on mother-infant bonding in the postpartum period.
METHODS: The research is a descriptive study. The research was conducted with 360 women whose babies were 6 months old. The research data were obtained by using the Descriptive Information Form, City Birth Trauma Scale and Postpartum Bonding Scale. Normal distribution of the data was assessed by Kolmogorov-Smirnov analysis. Kruskal Wallis, Mann Whitney U test and Logistic Regression were used to analyze the data.
RESULTS: It was stated that the mean of age women included in the study was 29.24±3.52 and themajority ofthem were at the bachelors degree (76.1%). In this study, it was determined that the mean total score of CityBiTS was 20.23±14.32 (0-60) and 90.6%(n=326) of women had at least 1 or more symptoms. It was determined that women in the sample met all diagnostic criteria of PTSD in 16.4% (n=59) DSM-5 according to CityBiTS. It was observed that while theCityBiTS scores of women increased, PBQ scores increased. Emergency cesarean section, vaginal examination by many and different people during labour, complication in mother and baby increases the traumatic stress score. It was determined that history of abuse, unwanted pregnancy and not being able to provide postpartum skin-to-skin contact affects postpartum bonding negatively (p<0,05).
DISCUSSION AND CONCLUSION: It was determined that the PTSDrate of women included in the study was 16.4%, and as the traumatic stress score increased, mother-infant bonding was affected negatively. Accordingly, women at risk of PTSD and bonding should be follow-up more closely in the postpartum period and referred when it is necessary.