Akut Psikoz Kliniklerinde Mekanik Tespit Uygulamasında Cinsiyete Özgü Farklılıklar

AMAÇ: Bu araştırmada akut psikoz kliniklerinde mekanik tespit uygulanan kadın ve erkek hastaların özelliklerinin incelenmesi amaçlanmıştır.

YÖNTEMLER: Tanımlayıcı nitelikteki bu kesitsel araştırma, İstanbul ilindeki bir ruh sağlığı hastanesinde 01 Kasım 2007-31 Ocak 2008 tarihleri arasında gerçekleştirilmiştir. Araştırma akut psikoz kliniklerinden biri kadın biri erkek olmak üzere rastgele seçilen iki serviste yürütülmüş ve araştırma sürecinde mekanik tespit uygulanan tüm olgular ile tüm tespit uygulamaları örneklemi oluşturmuştur. Veriler, araştırmacılar tarafından oluşturulan bilgi formu aracılığıyla her tespit uygulaması için doldurularak toplanmıştır. Elde edilen veriler bilgisayar ortamında yüzdelik, ki-kare ve t-testi ile değerlendirilmiştir.

BULGULAR: Kadın servisinde 321 hastanın 66’sına tespit uygulandığı, toplam tespit sayısının 140, tespit süresi ortalamasının 6.10±4.5 saat olduğu, tespit biçiminin %38.6’sında dört nokta tespitine ilave göğüs kemeri uygulandığı belirlenmiştir. Erkek servisinde 259 hastanın 35’ine tespit uygulandığı, toplam tespit sayısının 65, tespit süresi ortalamasının 3.15±2.7 saat olduğu, tespit biçiminin %64.6’sında dört nokta tespiti uygulandığı saptanmıştır. Kadın ve erkek servisi arasında tespit sayısı, süresi, tespit tekrar sayısı ve tespit biçiminin farklı olduğu ve sonucun istatistiksel olarak anlamlı olduğu bulunmuştur (p<0.001). Kadın ve erkek hastalarda tespit uygulamasını etkileyebilecek faktörlere bakıldığında, iki grup arasında yaş ortalamaları, medeni durum, psikiyatrik tanı, iç görü durumu, saldırganlık ön belirtilerinin hemşirelerce fark edilmesi, hastaların tutumu ve hemşirelerin gözlem sıklığı açısından farklar olduğu (p<0.05) ve hastalık süresi, geçmişte şiddet öyküsünün varlığı açısından fark olmadığı saptanmıştır.

SONUÇ: Kadın servisinde uygulanan tespit sayısı ve hastaların tespitte kalma süreleri daha yüksektir. Tespit biçimi açısından fark vardır. Erkek hastalarda genç yaş, şizofreni tanısı ve iç görü eksikliği daha fazla olmasına rağmen, saldırganlık ön belirtilerinin hemşireler tarafından fark edilmesi ve 15 dk aralıklı gözlem yapılmasının tespit sayı ve süresinin azalmasında etkili olduğu düşünülebilir. Tespit uygulamasını etkileyen faktörlerin farklı çalışma yöntemleriyle araştırılmasına ihtiyaç vardır. Saldırganlığın yönetimine yönelik çalışmalara önem verilmeli, tespit kullanımını ve süresini azaltma yönünde çaba gösterilmelidir.

Evaluation of the Specific Gender Difference in Restraint in Acute Psychotic Clinics

OBJECTIVE: This study intended to analyze the characteristics of male and female patients kept in mechanical restraint in acute psychotic clinics.

METHODS: This cross-sectional and descriptive study was undertaken in a psychiatric hospital in Istanbul between 1 November 2007 and 31 January 2008. The research was conducted in two psychotic services with patients kept in restraint who were randomly selected as one male and one female. All the cases kept in restraint and all the restraint applications made during the research period constituted the sample. Data were collected using an information form created by the researchers, and the form was completed for each restraint application. The obtained data were assessed using percentage, chi-square tests and t-test on computer environment.

RESULTS: It was found that in the female clinic, 66 among 321 patients were restrained, the number of restraints was 140, the average restraint duration was 6.10±4.5 hours, and in 38.6% of cases, the restraint method was the chest belt in addition to four-point restraint. In the male clinic, 35 among 259 patients were restrained, the number of restraints was 65, the average restraint duration was 3.15±2.7 hours, and in 64.6% of cases, the method of restraint was the four- point restraint. Between the male and female clinics, the number and the duration of restraints, the number of repeated restraints and methods of restraint were found to be statistically significantly different (p<0.001). When the factors that may affect the restraint application in male and female patients were evaluated, differences were determined between the two groups in terms of average age, marital status, psychiatric diagnosis, level of insight, recognition of the initial signs of aggression by nurses, the attitudes of the patients, and the frequency of the nurses’ observation (p<0.05). However, there were no differences in terms of disease duration and history of prior violence.

CONCLUSION: The number of restraints and duration of restraint were higher in the female clinic. The style of restraint also differed between genders. In male patients, although the frequencies of younger age, diagnosis of schizophrenia and lack of insight were higher, it may be considered that recognition of the initial signs of aggression by nurses and observation at 15-minute intervals are efficient in decreasing the restraint number and duration. The factors that affect the application of restraint need to be investigated using different methods. Studies on aggression management should be regarded and efforts should be made to decrease restraint usage and duration.