AMAÇ: Ülkemizde şiddet olayları okullarda giderek artmakta ve alınan önlemler disiplin kurallarının dışına çıkmamaktadır. Geçmişten bugüne ilköğretim ve lise yıllarında pek çok kez kavga eden, okul eşyalarına zarar veren öğrencilere rastlanmıştır. Ancak son yıllarda farklı düzeylerde ve türdeki şiddet, anne babalar ve eğitimcilerin yanısıra toplumun genelini kaygılandıracak boyuta ulaşmıştır. Okullarda yaşanan şiddetin, öğrencinin yaşam kalitesini ve başarı düzeyini etkilediği gerçeği göz ardı edilemeyecek kadar önemlidir. Bu gerekçelerden hareketle, bu araştırma lise öğrencilerinin şiddetle karşılaşma ve şiddeti algılama durumlarını, şiddet eğilim düzeylerini ve bunu etkileyen faktörleri belirlemek amacıyla yapıldı.

YÖNTEMLER: Tanımlayıcı tipteki bu araştırma, gerekli izinler alındıktan sonra, Aydın iline bağlı Kuşadası ilçesinde bir lisede okuyan öğrencilerle (n=460) yürütüldü. Örneklem seçimine gidilmemiştir. Evrenin %78.26’sına (360 öğrenci) ulaşıldı. Araştırmada “Öğrenci Tanıtım Formu” ve “Şiddet Eğilim Ölçeği (ŞEÖ)” kullanıldı. Verilerin değerlendirilmesi sayı-yüzde dağılımı, Mann Whitney-U testi ve Kruskal Wallis test analizleriyle yapıldı.

BULGULAR: Öğrencilerin %10.3’ünün şiddete maruz kaldığı ve bu öğrencilerin yarısından fazlasının (%51.4) bu şiddeti arkadaşları tarafından okulda yaşadığı saptandı. En yüksek oranda şiddet türü “fiziksel şiddet”, algılanan şiddet kaynağı “dayak” olarak belirtilmiştir. Öğrencilerin ŞEÖ puan ortalaması 44.08±12.48 idi. Şiddet eğiliminde etkili faktörlerin ise öğrencilerin cinsiyeti, bulundukları sınıf, ailenin gelir düzeyi ve babanın çalışma durumu olduğu saptandı.

SONUÇ: Öğrencilerin şiddet deneyimlerinin az olmasına karşın, şiddet eğilimlerinin orta düzeyde olduğu, şiddet yaşama konusunda risk grubu oluşturduğu, cinsiyetin, sınıfın, babanın işsiz olmasının yanı sıra ekonomik durumun şiddet eğiliminde etkili faktörler olduğu sonucuna varılmıştır.

OBJECTIVE: Violence is gradually increasing in our country despite precautions taken and disciplinary rules. From past to present, fighting among students and damage to school property in the elementary and high school periods have been reported. Yet, in recent years, violence of different levels and type has reached a new dimension that should be a cause of concern to not only parents and educators but society in general. The reality that violence experienced at schools affects the student’s life quality and level of success is important and should not be ignored. In this regard, this research was conducted in order to determine the high school student’s experiences with violence and means of avoiding it, their level of tendency to violence and the effective factors.

METHODS: After obtaining the necessary permissions, this descriptive research was carried out with students (N=460) studying in a high school in Kuşadası, a subsidiary of the city of Aydın. No sampling choice was used. The participation rate was 78.3% (360 students). “Student Identification Form” and “Violence Tendency Scale (VTS)” were used in the research. Data were evaluated using number-percentage distribution, Mann-Whitney U test and Kruskal-Wallis test analysis.

RESULTS: It was determined that 10.3% of the students were exposed to violence and more than half of these students (51.4%) experienced this violence from friends at school. The most frequent type of violence was stated as “physical” and the perceived source as “beating”. The students’ VTS average score was 44.08±12.48. It was determined that the factors affecting tendency to violence were the students’ gender, their grade level, their family’s level of income, and their father’s employment status.

CONCLUSION: Although the students reported little exposure to violence, their tendency to violence was at medium level, they comprise a group at risk of violence, and the student’s economic situation in addition to gender, grade level and paternal unemployment were the effective factors in the tendency to violence.

AMAÇ: Bu araştırma, sağlık çalışanlarında tükenmişlik, depresyon, sosyodemografik ve mesleki özelliklerin yaşam kalitesi üzerine etkisini belirlemek amacıyla yapıldı.

YÖNTEMLER: İlişki arayıcı kesitsel nitelikte olan araştırma Erzincan Devlet Hastanesi ve merkezde bulunan 5 aile sağlığı merkezlerinde çalışan 311 sağlık çalışanı ile Mayıs-Haziran 2010 tarihleri arasında yapıldı. Veriler soru formu, Maslach Tükenmişlik Ölçeği (MTÖ), Beck Depresyon Envanteri (BDE) ve Dünya Sağlık Örgütü Yaşam Kalitesi Ölçeği-Kısa Formu Türkçe Versiyonu (WHOQOL-BREF-TR) ile toplandı. Veriler tek değişkenli analiz, Pearson korelasyon ve çoklu doğrusal regresyon analizi ile değerlendirildi.

BULGULAR: Çalışmada BDE ile MTÖ arasında zayıf pozitif (p<0.001), WHOQOL-BREF-TR ile BDE arasında orta, MTÖ arasında zayıf negatif yönde anlamlı bir ilişki saptandı (p<0.001). Yapılan regresyon analizi sonucunda BDE, Kişisel Başarı Eksikliği (KBE) ve ekonomik sorunların bedensel alt boyut için; BDE, KBE, çalışma yılı, iş yaşamından memnuniyetsizlik ve kurumdaki başarıyı algılamanın ruhsal alt boyut için; BDE, KBE, Duygusal Tükenmişlik (DT), medeni durum, eğitim düzeyi, çalışılan kurum ve iletişim sorunlarının sosyal alt boyut için; BDE, KBE, medeni durum ve cinsiyetin çevre alt boyutu için önemli yordayıcı değişkenler olduğu belirlendi.

SONUÇ: Bu çalışmada, sağlık çalışanlarının tükenmişlik ve depresyon düzeyinin düşük, yaşam kalitesinin orta düzeyde olduğu, depresyon, tükenmişlik ve bazı değişkenlerin yaşam kalitesini olumsuz yönde etkilediği belirlenmiştir.

OBJECTIVE: This study was conducted to determine the effect of burnout, depression, and sociodemographic and occupational characteristics on quality of life among health care professionals.

METHODS: This cross-sectional study was conducted with 311 health care professionals employed at five Family Health Centers and Erzincan State Hospital in central Erzincan between May and June 2010. Data were collected using a questionnaire, Maslach Burnout Inventory (MBI), Beck Depression Inventory (BDI), and the Turkish version of the World Health Organization Quality of Life Instrument (WHOQOL-BREF-TR). For analysis of the data, univariate analysis, Pearson correlation and multiple linear regression analysis were used.

RESULTS: In this study, there was a weak-positive statistically significant relationship between the BDI and MBI (p<0.001), a moderate-negative relationship between the WHOQOL-BREF-TR and BDI, and a weak-negative relationship between the WHOQOL-BREF-TR and MBI (p<0.001). Results of the regression analysis revealed that BDI, Diminished Personal Accomplishment (DPA) and economic problems were significant predictor variables for the physical sub-domain; BDI, DPA, work-years, dissatisfaction with work life, and perception of success in the institution for psychological sub-domain; BDI, DPA, emotional exhaustion (EE), marital status, educational status, place of work, and communication problems for social sub-domain; and BDI, DPA, marital status, and gender for environmental sub-domain.

CONCLUSION: In this study, it was determined that depression and burnout levels of health care professionals were low and quality of life was medium. It was also determined that depression, burnout and some of the variables have a negative impact on the quality of life.

AMAÇ: Bu çalışma, hastaların hastalık sürecinde yaşadığı duygu ve düşüncelerin hemşireler tarafından ne derece tanındığını ve konsültasyon-liyezon psikiyatri (KLP) hemşireliğine gereksinim duyulup duyulmadığını incelemek amacıyla yapıldı.

YÖNTEMLER: Yoğun bakım ünitesinde yatan 100 hasta ve çalışan 79 hemşire çalışmanın örneklemini oluşturdu. Hastalarla yüz-yüze görüşülerek “Görüşme Formu” ve “Hastane Anksiyete Depresyon Ölçeği” (HAD) uygulandı. Hastalık sürecinde hastanın yaşadığı duygu ve düşünceler belirlendikten sonra hazırlanan “Anket Formu” hemşirelere uygulandı.

BULGULAR: Hastaların %72’sinde depresyon, %42’sinde anksiyete riski saptandı. Hastalar yoğun bakım ünitesinde yatmayı ölümle bağdaştırmakta (%50), hemşirelerin kendilerini dinlemediğini, anlamadığını, konuşmadığını ve daha çok (%69) işlere yoğunlaştıklarını belirtmektedirler. Hemşireler ise yoğun bakım ünitesini durumunun ağır olmasıyla bağdaştırdıklarını (%59.5), hastalara yardımcı olabildiklerini (%84.8) ve KLP hemşiresi ile çalışmayı istediklerini (%92.4) belirtmişlerdir.

SONUÇ: Çalışmada hastaların hastalık süreciyle birlikte yoğun korku ve endişe yaşadıkları ve ölümü düşündükleri görülmektedir. Hemşirelerin genel ve yüzeysel duyguların farkında oldukları, ancak hastanın derin duygularına ulaşamadıkları ve ele alamadıkları anlaşılmıştır. Hastanın duygu durumunu ele alabilmeleri ve bütüncül bakım verebilmeleri için KLP hemşireliği uygulamasının yaygınlaştırılması önerilmektedir.

OBJECTIVE: This study aimed to determine the feelings and thoughts of patients during their illness and to understand how they are evaluated by nurses. Furthermore, it was also aimed to investigate whether or not consultation liaison psychiatric (CLP) nursing is necessary.

METHODS: This study included 100 patients in intensive care units (ICUs) and 79 nurses working in these units. The data from the patients was collected by the researcher using an interview form and the Hospital Anxiety and Depression Scale. The data from the nurses was gathered through a questionnaire.

RESULTS: Seventy-two percent of the patients had depression and 42% had anxiety. Fifty percent of the patients associated the ICU with death. Sixty-nine percent of the patients said that the nurses did not understand their feelings or speak or listen to them, but rather focused mainly on their jobs. The nurses stated that they associated the ICU with serious illnesses (59.5%), they could help the patients who suffered from any difficulties (84.8%), and that they desired to work with the CLP nurses (92.4%).

CONCLUSION: We observed in this study that the patients are afraid and think about death during the disease process, and that the nurses are aware of their patients’ feelings but cannot empathize with them. It has been suggested to make the application of CLP nursing prevalent in order that nurses can better evaluate the patients’ feelings and provide them with holistic care.

AMAÇ: Bu araştırma, hemşirelik öğrencilerinin duygusal zeka düzeyleri ve problem çözme becerilerini belirlemek ve öğrencilerin duygusal zeka düzeylerinin problem çözme becerilerine etkisini incelemek amacıyla yapıldı.

YÖNTEMLER: Bu tanımlayıcı araştırmaya Atatürk Üniversitesi Erzurum Sağlık Yüksekokulu Hemşirelik Bölümünde okuyan ve araştırmaya katılmayı kabul eden 174 öğrenci alındı. Araştırmanın verileri Nisan 2007 tarihinde toplandı. Verilerin toplanmasında öğrencilerin tanıtıcı özelliklerini belirlemek amacıyla oluşturulan soru formu, Duygusal Zeka Ölçeği ve Problem Çözme Envanteri kullanıldı.

BULGULAR: Öğrencilerin duygusal zeka düzeyleri alt boyutlarından olan iyimserlik 63.13±8.53, duygulardan faydalanma 14.85±4.11, duyguların ifadesi 39.98±6.08 ve toplam duygusal zeka düzeyi 116.33±11.27 olarak bulundu. Problem çözme becerileri puan ortalaması 92.08±18.69 olarak belirlendi. Duygusal zeka toplam ve alt boyutları puan ortalamaları ile problem çözme puan ortalaması arasında negatif yönde istatistiksel olarak anlamlı bir ilişki bulundu (p<0.05).

SONUÇ: Araştırma sonucunda hemşirelik öğrencilerinin toplam duygusal zeka düzeyi puan ortalamalarının ortalamanın biraz üzerinde olduğu ve problem çözme becerilerinin orta düzeyde olduğu tespit edildi. Ayrıca öğrencilerin duygusal zeka seviyesi arttıkça problem çözme becerilerinin de arttığı belirlendi.

OBJECTIVE: This research was performed in order to determine the emotional intelligence and problem-solving skills of nursing students and the effect of students’ emotional intelligence levels on their problem-solving skills.

METHODS: This research was made descriptively. 174 students who were educated in Ataturk University Erzurum Health Institute Nursing Department and who accepted to participate in the research were considered as the study subjects. The data of the research were collected in April 2007. For collecting data, a questionnaire form created for determining the significant features of students, an emotional intelligence scale and a problem-solving inventory were used.

RESULTS: Among the sub-dimensions of the students’ emotional intelligence levels, optimism was scored as 63.13±8.53, taking advantage of emotions as 14.85±4.11, expression of emotions as 39.98±6.08, and total emotional intelligence level as 116.33±11.27. Problem-solving skill average score was determined as 92.08±18.69. A statistically significant negative relation was found between the total emotional intelligence score and the sub-dimensions and average score of problem-solving.

CONCLUSION: It was determined that the emotional intelligence average score of nursing students was slightly above the average and that their problem-solving skill levels were intermediate. It was also determined that the problem-solving skills of students increase as their emotional intelligence levels increase.

Elektrokonvülsif tedavi ruhsal hastalıkların tedavisinde kullanılan etkili bir tedavi yöntemidir. Ancak, hastalar ve yakınları elekrokonvülsif tedaviye ilişkin olumsuz yargılara sahip olabilmektedirler. Hastalar geçmiş deneyimleri, elektrokonvülsif tedavisi alan hastaların ifadeleri ve sağlık çalışanlarının “şok tedavisi” ifadeleri ile tedaviye korkutucu bir anlam yüklemektedirler. Hastaların yaşadığı bu korku ve anksiyeteyi gidermenin en önemli yolu terapötik ortamın oluşturulmasıdır. Bu yazıda elektrokonvülsif tedavi ve hemşirelik bakımına ilişkin güncel bilgilerin verilmesi amaçlanmıştır.

Electroconvulsive therapy is an effective treatment method that is used to cure psychological diseases. However, some patients and their relatives may have negative views about electroconvulsive therapy. Electroconvulsive therapy has a frightening and negative connotation for patients because of their experience, the expressions of other patients who have been cured with the electroconvulsive therapy method, and the use by health personnel of the term ‘shock treatment’. Being supplied of therapeutic condition is the most important way of removing this anxiety and fear. In this report, we examine electroconvulsive therapy and nursing care.

Madde kullanımı ve buna bağlı sorunlar dünyada ve ülkemizde giderek artmakta, sosyal, ekonomik ve sağlıkla ilgili etkilerinden dolayı da ciddi sorunlar yaratmaktadır. Madde kullanımı cinsiyet, yaş, ırk, ücret, rol vb. belirleyicilere göre değişiklik gösterir. Cinsiyet farklılıkları, madde kullanımının başlamasını ve sürdürülmesini etkileyen en önemli faktörlerden biridir. Yapılan çalışmaların birçoğu cinsiyete göre madde kullanım oranları hakkında net veriler sunmamasına rağmen, erkeklerin daha çok madde kullandıklarını göstermektedir. Yine kullanılan maddelerin yarattığı sorunlar ve yaklaşım biçimlerinin de kadınlarda erkeklere göre daha farklı olduğu söylenmektedir. Son zamanlarda madde kullanımı ve bağımlılığını önleme, tedavi etme ve zararlarını azaltma ile ilgili kadına özel yaklaşım olması gerektiğini savunan bazı araştırmalar bulunmaktadır. Bu durum ülkemiz için şu anda mevcut değildir. Çünkü kadının madde kullanımı ve bağımlılığının hangi düzeyde olduğunu gösteren veriler tam olarak mevcut değildir. Bazı çalışmaların içinde cinsiyete yönelik analizler yapılmıştır. Fakat yöntem farklılıklarından dolayı tam bir sonuca varılması mümkün değildir. Bu derlemenin amacı, kadınlar arasındaki madde kullanımının sıklığını ve sorunlarını literatür doğrultusunda gözden geçirmektir.

Substance use and related problems are growing rapidly in both the world and our country. This situation creates serious problems due to the social, economic and health-related effects. The level and type of substance use may differ according to gender, age, race, family income, and role, etc. Gender is one of the most determining factors with respect to the start and progression of substance use. Although many studies on substance use related to gender may not offer accurate data, all these researches indicate that significantly more men are substance users than women. The implications of gender-based differences for prevention and treatment are largely unexplored. Recently, more studies in other countries have shown a need for women-focused approaches in the prevention and treatment of substance use in order to reduce the related effects. In Turkey, there is at present no prevention and treatment specifically focused on women regarding substance use because there are few data specifically concerning women. Because of differences in methods, these studies do not provide efficient information. This study reviews the frequency of substance use among women based on the current studies.

İnsanların estetik cerrahiye ilgisinin giderek artması ile ameliyat olması uygun olan hastaların belirlenmesi çok önem kazanmıştır. Çünkü estetik cerrahiye başvuran her bireyin ameliyattan beklentileri ve başvurma nedenleri farklıdır. Bazı bireylerin gerçekçi olmayan beklentileri ve başvuru nedenleri olabilmektedir. Bu bireyler gereksiz olarak ameliyat edilebilmekte ve sonuçta da ameliyatın teknik başarısından bağımsız sonuçtan memnun kalmamaktadırlar. Ayrıca ameliyat öncesi psikososyal sorunların varlığı, ameliyat sonrası psikososyal komplikasyon riskini artırmaktadır. Ameliyat öncesi kapsamlı psikososyal değerlendirme ile psikososyal sorunlar önlenebilir ya da azaltılabilir, hasta memnuniyeti artar ve uygun olan hasta ameliyat edilir. Yapılan çalışmalarda, psikososyal değerlendirme yapmada primer rolün estetik cerrahi hastaları ile çalışan hemşirelerin olduğu ve psikososyal değerlendirmenin en az ameliyatın kendisi kadar önemli olduğu saptanmıştır. Bu makalede, estetik cerrahiye başvuran hastalarda psikososyal değerlendirmenin önemi ve hemşirelere uygun psikososyal değerlendirme yapabilmeleri için bir çerçeve sunulmuştur.

Patients who revert to cosmetic surgery (CS) have varying expectations and reasons for electing this option. With growing interest in CS, proper screening of patients for this kind of surgery has become increasingly important. Individuals who have unrealistic expectations of CS are often found to be unsatisfied with the outcome regardless of the technical success of the surgery. Pre-existing psychosocial problems often contribute to post-surgical complications as well. Making a thorough psychosocial assessment prior to the surgery is useful in taking the necessary precautions, i.e. prevention or reduction of psychosocial problems and increasing patient satisfaction, leading to a successful surgical intervention for the appropriate patient. Research indicates nurses as having the primary role in the pre-op psychosocial assessment of CS patients, and the importance of this type of assessment for the success of the surgery itself is also stressed in the literature. In this article, the importance of psychosocial assessment of CS candidates is discussed and a psychosocial assessment framework for the nurse is presented.