Lise Gençlerinde Akran Eğitimi Programı Madde Bağımlılığını Önlemede Etkili Bir Model Olabilir Mi?

GİRİŞ ve AMAÇ: AMAÇ: Bu çalışma, “Bağımlılığı Önlemede Akran Eğitimi Programı” nın bir Endüstri Meslek Lisesi, Anadolu Lisesi ve Kız Meslek lisesi öğrencilerinin bağımlılık ile ilgili bilgi düzeyine ve bağımlılıktan korunmada algıladıkları öz-yeterliğe etkisini değerlendirmek amacıyla yapıldı.
YÖNTEM ve GEREÇLER: YÖNTEMLER: Çalışma yarı deneysel çalışmalardan öntest-sontest kontrol gruplu düzen kullanılarak yapılmıştır. Programın sonucunda değişim saptanan bireylerin bu değişimi nelere bağladıklarını belirlemek için nitel yöntemlerden derinlemesine görüşme tekniği ve açık uçlu soru formu uygulandı.
Akran eğitimciler (13 K, 16E) örnekleme dahil edilmiş olan üç okulun 11. sınıfına devam eden öğrencilerinden seçildi. AEE alan gençlerin eğittiği 550 öğrenci ve herhangi bir programa katılmayan 550 öğrenci araştırmanın örneklemini oluşturdu. Veriler “Sosyo-demografik Soru Formu”, “Madde Bağımlılığı Bilgi Anketi”, “Ergenler İçin Madde Bağımlılığından Korunma Öz-Yeterlik Ölçeği” ve “Madde Bağımlılığını Önlemede Akran Eğitimi Programı Değerlendirme Formu" kullanılarak toplandı. Veri toplama araçları müdahale gruplarına ve kontrol gruplarına eğitimden önce ve 45 gün sonra olmak üzere iki kez uygulandı. Verilerin analizinde tanımlayıcı istatistiksel yöntemlerin yanı sıra eşleştirilmiş gruplarda t testi ve ki-kare testi kullanıldı.

BULGULAR: Akran Eğitimi Alan grubun bağımlılık bilgi ve öz-yeterlik algısı düzeyinin anlamlı derecede arttığı, gruplar arasındaki farkın istatistiksel olarak anlamlı olduğu belirlendi. Kontrol grubunda anlamlı fark görülmedi. Çalışmaya katılan öğrencilerin hemen hepsinin katıldıkları programla ilgili olumlu geri bildirimleri oldu.
TARTIŞMA ve SONUÇ: SONUÇ: Gençlerde bağımlılığı azaltma stratejisi olarak AE’nin etkili bir yöntem olduğu düşünülebilir.

High School Youth Peer Education Program An Effective Model to Prevent Substance Abuse happen?

INTRODUCTION: OBJECTIVE: This study was conducted among Industrial Vocational High School, Girls Technical college, Vocational High School students with a view to evaluate the effects of the “Peer Education Programme for preventing addiction” on these students’ knowledge of addiction and their perceived self-sufficiency in protecting from addiction.
METHODS: A semi-experimental study method with pre-testing, testing, post-testing model has been used in this study. Reflective interview and open ended question forms as qualitative research methods have been used in order to determine the ways individuals who went through some changes explained the reasons for these changes.
Peer Educators (13 F, 16 M) were chosen among 11th grade students who studied in the aforementioned three schools. The sample of the study consisted 550 students who received education from Peer Educators who received peer education training previously and another 550 students who did not receive any education. Data has been collected through Socio-demographic question form, Drug Addiction Information Survey, Self-Efficacy for Protecting Adolescences from Substance Abuse Scale and Evaluation form for Peer Education Programme for protecting from addiction. Data collection tools have been used with the experiment and control groups twice during the study- before education and 45 days after the education. Qualitative statistical methods as well as T-test and Chi-square Test for comparative groups have been used for data analyses.

RESULTS: It has been found out that there was a considerable increase in the knowledge of addiction and feelings of self-sufficiency among the students who received Peer Education, and that the statistical difference between the two groups was meaningful. Almost all students have given positive feedback on the programme they attended.
DISCUSSION AND CONCLUSION: CONCLUSION: Peer Education can be considered as an effective strategy for decreasing addiction rate among young people.