INTRODUCTION: This research was descriptively performed with the aim of determining the relationship between disability and depression of hospitalized old people who were 65 and older and of determining the factors affecting them.
METHODS: : Research enrolled 144 elderly individuals being 65 and older who were being treated at a Physical Therapy and Rehabilitation Center. Research data were collected with data forms identifying patients, Geriatric Depression Scale (GDS) and the Brief Disability Questionnaire (BDQ).
RESULTS: In this study, the average of depression score of elderlies who were between 73-76 years old (22.531 ± 10.800), who were illiterate (21.635 ± 11.784), who worked as workers (20.200 ± 6.088), who had large family type(23.542 ± 12.707), who had low-income (x = 21.833), who had the disease for a long time (23,491 ± 13,539), who were single and living alone (x = 23.320) was found to be high and meaningful. According to results of the study, depression score averages increase meaningfully if disability score averages increase (r = 0.205; p = 0.014 <0.05).
DISCUSSION AND CONCLUSION: In this study, the average of depression score of elderlies who were between 73-76 years old (22.531 ± 10.800), who were illiterate (21.635 ± 11.784), who worked as workers (20.200 ± 6.088), who had large family type(23.542 ± 12.707), who had low-income (x = 21.833), who had the disease for a long time (23,491 ± 13,539), who were single and living alone (x = 23.320) was found to be high and meaningful. According to results of the study, depression score averages increase meaningfully if disability score averages increase (r = 0.205; p = 0.014 <0.05).It is recommended to evaluate constantly the relationship between disability and depression of elderlies as it affects treatment and care processes of the patient. It is recommended to follow-up and support elderlis who live alone, who have a large family and who low-income in terms of depression and disability.
GİRİŞ ve AMAÇ: Bu çalışma bir fizik tedavi hastanesinde yatmakta olan 65 ve üstü yaştaki bireylerde yeti yitimi ve depresyon arasındaki ilişkinin saptanması ve etkileyen değişkenlerin belirlenmesi amacıyla tanımlayıcı olarak yapılmıştır
YÖNTEM ve GEREÇLER: Araştırma bir Fizik Tedavi ve Rehabilitasyon Merkezinde tedavi görmekte olan 65 yaş ve üstündeki 144 yaşlı birey ile gerçekleştirilmiştir. Araştırma verileri hastaları tanımlayıcı veri formu, Geriatri Depresyon Ölçeği (GDÖ) ve Kısa Yeti Yitimi Ölçeği (BDQ) ile toplanmıştır.
BULGULAR: Bu çalışmada 73-76 yaşında (22,531 ± 10,800), okur yazar olmayan, (21,635 ± 11,784), işçi olarak çalışan (20,200 ± 6,088), geniş aile tipine sahip (23,542 ± 12,707), gelir düzeyi düşük (x=21,833), uzun süredir hastalığa sahip olan (23,491 ± 13,539), bekar ve yalnız yaşayan yaşlıların (x=23,320), depresyon puanları yüksek ve anlamlı bulunmuştur. Eğitim düzeyinde artma, geniş aileye sahip olma, düşük gelir durumuna sahip olmanın yeti yitimi puan ortalamalarını yükselttiği ve bu değişimin anlamlı olduğu saptanmıştır. Çalışma sonucuna göre, yeti yitimi puan ortalamaları arttıkça anlamlı bir şekilde depresyon puan ortalamaları da artmaktadır (r=0.205; p=0,014<0.05).
TARTIŞMA ve SONUÇ: Yaşlıların yeti yitimi ve depresyon arasındaki ilişki yaşlıların tedavi ve bakım süreçlerini etkileyeceği için sıklıkla değerlendirilmesi önerilmektedir. Yalnız yaşayan, geniş aileye sahip olan ve gelir düzeyi düşük olan yaşlıların depresyon ve yeti yitimi açısından izlenmeleri ve desteklenmeleri önerilmektedir.