Effect of Self-Care Ability and Life Satisfaction on the Levels of Hope in Elderly People

INTRODUCTION: This study aimed to examine the effect of self-care ability and life satisfaction on the levels of hope in elderly people.
METHODS: This study was conducted at three family health care centers in Malatya between November 20, 2014, and January 1, 2015. The study population consisted of 4181 people older than 65 years of age who were selected from 3 out of 10 family health care centers in Malatya, which were determined by lot. The sample size was determined to be 320 elderly people with 0.05 margin of error at 0.95 confidence interval, and each family health care center was accepted as a cluster. Çarmuzu Family Healthcare Center hosted 1653 elderly people, Özalper 1939 elderly people, and Tevfik Ünsalan 589 elderly people. Population weighting was performed for these clusters, and 127 elderly people were selected from Çarmuzu, 148 from Özalper, and 45 from Tevfik Ünsalan using the simple random sampling method. The data were collected using introductory information form, Self-Care Ability Scale, Life Satisfaction Scale, and Hope Scale.
RESULTS: A statistically positive relationship was observed between self-care ability and life satisfaction, and self-care ability and hope. However, no statistically significant relationship was found between life satisfaction and hope. This indicated that the elderly people with good self-care ability looked to the future with hope.
DISCUSSION AND CONCLUSION: Elderly people needed the help of other people in meeting their daily self-care needs. Social support and educational programs should be developed to promote caring of the elderly people at home.

Yaşlı Bireylerde Özbakım Gücü ve Yaşam Doyumunun Umut Düzeylerine Etkisi

GİRİŞ ve AMAÇ: Bu araştırma, yaşlı bireylerde özbakım gücü ve yaşam doyumunun umut düzeylerine etkisini incelemek amacıyla tanımlayıcı olarak yapılmıştır.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Araştırma 20 Kasım 2014-01 Ocak 2015 tarihleri arasında Malatya ilinde bulunan 3 Aile Sağlığı Merkezinde gerçekleştirilmiştir. Araştırmanın evrenini, Malatya ilinde bulunan 10 Aile Sağlığı Merkezi arasından çekilen kura ile belirlenen 3 Aile Sağlığı Merkezinden 65 yaş ve üzeri 4181 kişi oluşturmuştur. Örneklem büyüklüğü yapılan güç analizi ile 0.05 yanılgı düzeyi, 0.95 güven aralığında 320 yaşlı birey olarak belirlenmiş ve her bir ASM birimi birer küme kabul edilmiştir. Çarmuzu ASM’de 1653 yaşlı birey, Özalper ASM’de 1939 yaşlı birey ve Tevfik Ünsalan ASM’de 589 yaşlı birey olduğu belirlenmiştir. Bu kümelerin evren ağırlıklandırmaları yapılarak Çarmuzu ASM’den 127, Özalper ASM’den 148 ve Tevfik Ünsalan ASM’den 45 yaşlı birey olasılıklı örnekleme yöntemlerinden basit rastgele örneklem yöntemi ile seçilmiştir. Verilerin toplanmasında tanıtıcı bilgi formu, Özbakım Gücü Ölçeği, Yaşam Doyumu Ölçeği ve Umut Ölçeği kullanılmıştır.
BULGULAR: Özbakım Gücü ile Yaşam Doyumu arasında ve Özbakım Gücü ile Umut arasında istatistiksel olarak pozitif ilişki olduğu bulunmuştur (p<0.05). Yaşam Doyumu ile Umut arasında ise istatistiksel olarak ilişki olmadığı saptanmıştır (p>0.05). Özbakım gücü yüksek olan yaşlı bireylerin geleceğe umutla baktığı saptanmıştır.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Yaşlıların günlük ihtiyaçlarını karşılamada ve özbakımında başkalarına ihtiyaç duyduğu belirlenmiştir. Yaşlıların ev ortamında bakılmasını teşvik için topluma yönelik destek ve eğitim programlarının yapılması gerektiği önerilebilir.