AMAÇ: Bu araþtýrma Miyokard Ýnfarktüsü geçirmiþ bireylere verilen psikoeðitimin tedavideki etkinliðini ve psikososyal uyuma etkisini incelemek amacýyla yapýlmýþtýr.

YÖNTEMLER: Araþtýrma, Ege Üniversitesi Kardiyoloji Anabilim Dalý ve Manisa Özel Sekiz Eylül Hastanesi Kardiyoloji Polikliniðine baþvuran Miyokard Ýnfarktüsü geçirmiþ hastalarla Haziran 2010-Mart 2011 tarihleri arasýnda yürütülmüþtür. Araþtýrma, deney-kontrol deseninde yarý deneysel bir araþtýrma olarak yapýlmýþtýr. Araþtýrmanýn örneklemini, örneklem seçim kriterlerini karþýlayan (30 deney ve 30 kontrol grubu) 60 hasta oluþturmuþtur. Deney grubu 30 hastanýn her biriyle 6 kez olmak üzere psikoeðitim ve bireysel görüþme yapýlmýþtýr. Araþtýrmanýn verileri hastalara ön test ve son test uygulanarak iki aþamada toplanmýþtýr. Verilerin toplanmasýnda Tanýtýcý Bilgi Formu ve Psikososyal Uyum Ölçeði kullanýlmýþtýr. Veriler sayý, yüzde daðýlýmý ve eþleþtirilmiþ örnek t test kullanýlarak deðerlendirilmiþtir.
BULGULAR: Psikoeðitim uygulamalarý sonrasýnda deney grubu hastalarýnýn PAIS-SR ön test toplam puan ortalamasý 40.67±12.28, son test puan ortalamasý 32.71±11.01 olarak bulunmuþtur. Kontrol grubu hastalarýn PAIS-SR ön test toplam puan ortalamasý 41.67±11.31, son test puan ortalamasý 40.28±8.93 olarak bulunmuþtur. Psikoeðitim sonrasý deney grubu hastalarýn, kontrol grubu hastalara göre hastalýða psikososyal uyum düzeyleri daha fazla olmuþtur (Z=-4.733, p<0,01).

SONUÇ: Elde edilen bu bulgular doðrultusunda, uygulanan psikoeðitim giriþimlerinin Miyokard Ýnfartüsü geçirmiþ hastalarýn fiziksel hastalýða psikososyal uyumlarýný artýrmada etkili olduðu sonucuna varýlmýþtýr.

AMAÇ: Kronik hastalýðý olan ergenler, hastalýða baðlý baðýmsýzlýðýn engellenmesi, beden imajýnýn bozulmasý ve arkadaþlarýndan ayrý kalma gibi nedenlerle saðlýklý ergenlere göre daha fazla psikososyal sorunlar yaþarlar. Bu sorunlarýn baþýnda öfke ve saldýrganlýk gelmektedir. Bu araþtýrmada, kronik hastalýðý olan ergenlerin öfkeyi ifade etme biçimlerinin belirlenmesi amaçlanmýþtýr.
YÖNTEMLER: Tanýmlayýcý tipte planlanan araþtýrmada veri toplama aracý olarak; Kiþisel Bilgi Formu, Sürekli Öfke ve Öfke Ýfade Tarz Ölçeði kullanýlmýþtýr. Araþtýrmanýn örneklemini, bir üniversitenin çocuk hastanesinde Mart- Aðustos 2012 tarihleri arasýnda yatan, 10-19 yaþlarý arasýnda, kronik hastalýðý olan (hematoloji, böbrek, kalp hastalýklarý gibi) 64 ergen oluþturmuþtur (katýlým oraný %71’dir). Verilerin analizlerinde yüzde, ortalama ve Kruskal Wallis testleri kullanýlmýþtýr.
BULGULAR: Araþtýrma bulgularýna göre kronik hastalýðý olan ergenlerin yaþ ortalamasý = 14.78±2.16 olup, algýladýklarý öfkeyi 0-10 arasý puanlamalarý istenmiþ ve öfke düzeylerinin =4.68±2.73 olduðu saptanmýþtýr. Sürekli Öfke ve Öfke Ýfade Tarz Ölçeði alt ölçek puanlarý incelendiðinde, ergenlerin öfke kontrol puanlarýnýn ( =21.68±4.88) yüksek olduðu saptanmýþtýr. Ergenlerin tanýlarýna göre öfke düzeyleri incelendiðinde, immünoloji hastasý ergenlerin sürekli öfke puanlarý, diðer hastalýðý olan ergenlere göre yüksek bulunurken, öfke kontrol puanlarýnýn da düþük olduðu saptanmýþtýr. Araþtýrmada 16-18 yaþ grubundaki ergenlerin sürekli öfke (p=0,047) ve öfke dýþa puanlarý (p=0,017) istatistiksel olarak anlamlý bulunmuþtur. Bu yaþ grubundaki ergenlerin öfke kontrol puanlarý düþük olarak saptanmýþtýr.
SONUÇ: Araþtýrma sonucuna göre; kronik hastalýðý olan ergenlerin öfkelerini kontrol edebildikleri ancak bu durumun hastalýk ve yaþ gruplarýna göre farklýlýk gösterdiði belirlenmiþtir. Çocuk hemþirelerinin ve konsültasyon liyazon psikiyatri hemþirelerinin ergenlerin öfke ifade biçimlerini saptamasý ve risk grubuna yönelik öfke eðitim programlarý düzenlemesi önerilir.

AMAÇ: Araþtýrma psikiyatrik hizmet sunan bir kamu kurumu ile özel bir psikiyatri hastanesine baþvuran hastalarýn içselleþtirilmiþ damgalanma düzeylerinin karþýlaþtýrýlmasý ve içselleþtirilmiþ damgalanma düzeyini etkileyen deðiþkenlerin incelenmesi amacýyla yapýlmýþtýr.
YÖNTEMLER: 2009 yýlý Mart ayý içinde gerçekleþtirilen tanýmlayýcý nitelikteki bu çalýþmada etik kurul onayý alýnmýþ olup, araþtýrma için damgalanmadan etkilenmiþ olabileceði düþünülen bir kamu psikiyatri kurumu ve özel bir psikiyatri kurumu seçilmiþtir. Bu kurumlarda polikliniklere baþvuran hastalardan rastgele seçilen ve araþtýrmaya katýlmayý kabul eden 100’er hasta çalýþma kapsamýna alýnmýþtýr. Hastalara, sosyodemografik veriler için “bilgi formu” ile “Ruhsal Hastalýklarda Ýçselleþtirilmiþ Damgalanma Ölçeði (RHÝDÖ)” uygulanmýþ ve veriler bilgisayar ortamýnda deðerlendirilmiþtir.
BULGULAR: Kamu ve özel psikiyatri kurumuna baþvuran hastalarýn yaþlarý, medeni durumlarý ve çalýþma durumlarý benzer olup, eðitim düzeyi, ekonomik düzey, sosyal güvence, taný ve hastalýk süresi açýsýndan istatistiksel olarak anlamlý farklýlýk saptanmýþtýr (p<0.05). Her iki kuruma baþvuran hastalarýn RHÝDÖ puanlarý karþýlaþtýrýldýðýnda, sadece ölçeðin “sosyal geri çekilme” alt ölçeðinde istatistiksel olarak anlamlý farklýlýk saptanmýþ olup (p<0.01), ölçeðin “yabancýlaþma”, “kalýp yargýlarýn onaylanmasý”, “algýlanan ayrýmcýlýk”, “damgalanmaya direnç” alt ölçeklerinde ve RHÝDÖ toplam puanýnda istatistiksel olarak anlamlý farklýlýk bulunmamaktadýr. Hastalarýn RHÝDÖ puanlarý eðitim düzeyi, gelir durumu ve psikiyatri kliniðinde yatma durumu açýsýndan karþýlaþtýrýldýðýnda anlamlý farklýlýklar bulunmuþtur (p<0.05). RHÝDÖ toplam puanýnýn hastalýk süresi (r=0.73) ve yatýþ sayýsý (r= 0.53) ile korelasyonuna bakýldýðýnda ise yüksek düzeyde ve ayný yönde korelasyon saptanmýþtýr.
SONUÇ: Ýki kurum arasýnda hasta popülasyonu farklýlýklar göstermektedir ve kurumlar arasýnda hastalarýn içselleþtirilmiþ damgalanma düzeyi açýsýndan ölçeðin sosyal geri çekilme alt boyutu dýþýnda anlamlý farklýlýk saptanmamýþtýr. Hastalýk süresi, psikiyatri kliniðinde yatma durumu, eðitim düzeyinin içselleþtirilmiþ damgalanma düzeyini etkileyen deðiþkenler olduðu belirlenmiþtir.

AMAÇ: Sosyal destek sistemi bireyin sosyolojik ve psikolojik sorunlarýnýn çözümü, önlenmesi ve tedavisinde, zor durumlarla baþa çýkabilmesinde güçlü bir kaynaktýr. Bu çalýþmada loðusalarýn doðum sonu destek ihtiyaçlarýnýn ve doðum sonu alýnan destek düzeylerinin belirlenmesi amaçlanmýþtýr.
YÖNTEMLER: Araþtýrma tanýmlayýcý tipte yapýlmýþtýr. Araþtýrma kapsamýna post-partum dönem ile ilgili bir komplikasyon yaþamayan saðlýklý loðusalar arasýndan çalýþmaya katýlmayý kabul eden toplam 167 loðusa alýnmýþtýr. Araþtýrma verileri, Doðum Sonrasý Destek Ölçeði kullanýlarak, yüz yüze görüþme tekniði ile toplanmýþtýr. Veriler SPSS 18.0 paket programýnda deðerlendirilmiþtir.
BULGULAR: Loðusalarýn Doðum Sonu Destek toplam puan ortalamasýnýn ihtiyacýn önemi kýsmýnda 148.61±48.6, alýnan destek puan ortalamasýnýn 119.21±49.73 olduðu saptanmýþtýr. Alýnan puan deðerlendirildiðinde kadýnlarýn önemli düzeyde desteðe ihtiyaç hissettikleri, ancak bu ihtiyaca yönelik alýnan desteðin çok fazla olmadýðý saptanmýþtýr. Kadýnýn yaþýnýn artmasý, kendisinin ve eþinin eðitim düzeyinin düþük olmasý, doðum sonu döneme yönelik bilgi alýnmamasý ve bebek bakýmýnda destek alýnmayacak olmasý alýnan desteði azaltmaktadýr.
SONUÇ: Bu bulgular, loðusalarýn doðum sonu dönemde yeterli düzeyde destek göremediklerini göstermektedir. Anne, bebek ve aile saðlýðýnýn sürdürülebilmesi için doðum sonrasý dönemde sosyal desteðin saðlanmasý önemlidir. Bu nedenle, saðlýk personellerinin doðum sonu dönemde kadýnlarýn psikososyal bakýmýyla da ilgilenmeleri ve yeterli desteði olmayan loðusalara destek saðlanmasý önem taþýmaktadýr.

Kayýp insan yaþamýnýn kaçýnýlmaz bir parçasýdýr ve yas sürecini ortaya çýkarmaktadýr. Yas süreci çözümlenemediðinde, yas sonrasý beklenen yaþama yeniden uyum zorlaþabilmektedir. Bu olguda çoðul kayýplarý olan bir kadýn danýþanla sürdürülen danýþmanlýk sürecini, gecikmiþ yas tepkileri baðlamýnda tartýþmak ve süreci bu alanda çalýþan saðlýk profesyonelleri ile paylaþmak amaçlanmýþtýr.

Ölüm, konuþulmasý zor ve ertelenen bir kavramdýr. Nefroloji hemþirelerinin ölüm kavramýný konuþabilmeleri, duygu ve düþüncelerini ifade edebilmeleri hem nefroloji hemþirelerinin kendi geliþimine katký saðlayacak hem de hastaya verdiði saðlýk bakýmýnýn kalitesini artýracaktýr. Ayrýca nefroloji hemþirelerinin ölümcül hasta ve ailelerine bütüncül bakým verme sorumluluðunu yerine getirebilmeleri için konsültasyon liyezon psikiyatri hemþireleri ile iþbirliði içinde çalýþmalarý gerekmektedir. Bu derlemede, nefroloji hemþireleri ve diyaliz hastalarýnýn ölüm kavramýnýn anlamýna iliþkin literatür gözden geçirilmekte ve konuyla ilgili güncel bilgiler sunulmaktadýr.